Δεν ξέρω αν είναι η
Μεγάλη Εβδομάδα που για τους πολλούς άρχισε...
δεν ξέρω αν είναι και οι μύριοι χτύποι της καρδιάς για τη μέσα μας Εβδομάδα των Παθών... ξέρω μόνο πως πατρίδα μας δεν είναι ο τόπος μας, το σπίτι μας, η θάλασσα της Νάξου ή το βουνό στη Φλώρινα.
Η πιο αγαπημένη μας πατρίδα η ψυχή μας…
εκεί που χαρτογραφούνται απουσίες και απώλειες…
και που η μεγαλοβδομάδα πασχίζει να τις βάψει μαύρες.
Μα όλες οι μέρες ίδιες είναι…
αυτό που αλλάζει είναι εκείνο το «μισό» μέσα μας ή το «ελάχιστο» κάποτε ή ακόμη και το «τίποτα» όταν γίνεται ολόκληρο νοσταλγία κι ας μεταγράφεται σε άλγος …
δεν ξέρω αν είναι και οι μύριοι χτύποι της καρδιάς για τη μέσα μας Εβδομάδα των Παθών... ξέρω μόνο πως πατρίδα μας δεν είναι ο τόπος μας, το σπίτι μας, η θάλασσα της Νάξου ή το βουνό στη Φλώρινα.
Η πιο αγαπημένη μας πατρίδα η ψυχή μας…
εκεί που χαρτογραφούνται απουσίες και απώλειες…
και που η μεγαλοβδομάδα πασχίζει να τις βάψει μαύρες.
Μα όλες οι μέρες ίδιες είναι…
αυτό που αλλάζει είναι εκείνο το «μισό» μέσα μας ή το «ελάχιστο» κάποτε ή ακόμη και το «τίποτα» όταν γίνεται ολόκληρο νοσταλγία κι ας μεταγράφεται σε άλγος …
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου