Ακολουθεί ολόκληρη η επιστολή.
«Αν ένας ειδικευμένος χειρουργός αρνηθεί να χειρουργήσει έναν ασθενή, αν ένας μηχανικός αρνηθεί να χρησιμοποιήσει τα σίδερα που προβλέπονται για την ανέγερση ενός κτηρίου, αν ένας εκπαιδευτικός αρνηθεί να διδάξει ένα μέρος του προγράμματος π.χ. τη δευτεροβάθμια εξίσωση, θα ασκηθεί πάραυτα δίωξη εναντίον τους, θα καταγγελθούν απ’ τις επαγγελματικές τους οργανώσεις και θα κινδυνεύσουν να χάσουν την εργασία τους. Αν όμως ένας Δικαστής αρνηθεί να εφαρμόσει ένα νόμο που έχει ψηφιστεί εδώ και 21 χρόνια παρότι υπάρχει ερμηνευτικό βούλευμα του Α.Π. απ’ το 2009, δεν τρέχει τίποτα και κανείς δεν συγκινείται.
Βέβαια ο Δικαστής αποφασίζει ελεύθερα, σύμφωνα με τη συνείδησή του και τυπικά μπορεί να καλύπτεται. Στην ουσία όμως, ανάμεσα σε δύο ερμηνείες αντιφατικές που δεν μπορούν να συνυπάρξουν οφείλει να πάρει θέση υπέρ μιας άποψης. Και η απόφασή του οφείλει να θεμελιώνεται στον ορθό λόγο, στον ρασιοναλισμό. Και όχι να βάζει στο αρχείο την αίτησή μου για αναίρεση στον Α.Π. χωρίς αιτιολόγηση. Ακριβώς επειδή το Δίκαιο δεν είναι επιστήμη οφείλει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός ώστε να ικανοποιείται ο όρος του ορθολογισμού. Αλλιώς δεν έχουμε Δικαστές αλλά Ιεροεξεταστές, που μέσω της σοφιστείας και του σχολαστικισμού αποδείκνυαν οτιδήποτε αλλά και το αντίθετό του. Που έφτασαν στο σημείο να δικάζουν χοίρο και βδέλλες, διορίζοντάς τους δικηγόρο, ανακρίνοντας στα λατινικά και καταδικάζοντάς τα. Πράγματα που έγιναν όχι από αγράμματους χωριάτες αλλά από μορφωμένους, σπουδασμένους στο Πανεπιστήμιο που γνώριζαν λατινικά. Θα μου απαντήσουν ότι αυτά γίνονταν το Μεσαίωνα και όχι σήμερα που έχουμε Δημοκρατία. Ασφαλώς. Η απαίτηση όμως του πρόσφατου βουλεύματος να εκτίσω πραγματική ποινή 323 ετών είναι μήπως διαφορετικής φύσης; Βρίσκεται κι αυτή εκτός πραγματικότητος, εκτός ορθολογισμού στον κόσμο του παραλόγου.
Ο Δικαστής είναι υποχρεωμένος να εφαρμόσει το νόμο, είτε του αρέσει είτε όχι. Αν δεν τον εφαρμόσει, παρανομεί γιατί αυτό ισοδυναμεί με σιωπηρή νομοθεσία ενός αντίθετου νόμου, ενώ ο Δικαστής δεν νομοθετεί. Ισοδυναμεί με παράνομο σφετερισμό νομοθετικής εξουσίας, που παραμένει προκλητικά ατιμώρητος αφού δεν προβλέπεται κανένας θεσμός προς τούτο.
Τα ίδια συμβαίνουν και με την ευεργεσία για λόγους υγείας. Υπάρχουν αρκετές αποφάσεις Συμβουλίων που απέρριψαν την απόλυση κρατουμένων με 50% αναπηρία, ενώ είχαν εκτίσει την ποινή που προβλέπονταν απ’ τον πρόσφατο νόμο του 2015. Μόνο στην πτέρυγα Ε των 350 κρατουμένων συναντάω καθημερινά κρατούμενους, ηλικιωμένους και μη, που βαδίζουν με δυσκολία, με πατερίτσες, κουτσοί, με μηχανική υποστήριξη στο σώμα, που παθαίνουν κρίσεις, με σοβαρές και βαριές ασθένειες. Που βασανίζονται επί βδομάδες ή και μήνες μέσα στην αθλιότητα του σωφρονισμού μέχρι να μεταχθούν. Που τους χορηγούν καθημερινά δεκάδες χάπια για ν’ αντέξουν. Για να μη μιλήσω για τους άμοιρους που βρίσκονται νεκροί τη νύχτα στους θαλάμους κι αυτούς που αυτοκτονούν. Τον γνωστό όμως πρώην Δήμαρχο, καταδικασμένο πρωτόδικα σε ισόβια και στο Εφετείο σε 12 έτη κάθειρξη, τον αποφυλάκισαν με 2,5 έτη πραγματικής φυλάκισης, για λόγους υγείας, εφαρμόζοντας αυτόν ακριβώς το νόμο. Κι ενώ σύμφωνα με συγκρατούμενούς του, έχαιρε άκρας υγείας. Δηλ. οι ευεργετικές διατάξεις ισχύουν μόνο για μια ασήμαντη μειονότητα κρατουμένων: Γι’ αυτούς που καταδικάστηκαν για εγκλήματα του λευκού κολάρου και ταυτόχρονα είναι και ημέτεροι.
Θα πρέπει επιτέλους ν’ αποφασίσουν τι Δίκαιο θέλουν: ‘Η οι ευεργετικές διατάξεις ισχύουν για όλους τους κρατούμενους ή αλλιώς θα ήταν πιο έντιμο και ειλικρινές να καταργηθούν αφού δεν ισχύουν για τη συντριπτική μάζα των κρατουμένων. Ετσι όμως θ’ αποκαλύπτονταν η γύμνια του Δικαίου της χώρας. Οχι φιλελεύθερο όπως επαίρονται αλλά μάλλον οπισθοδρομικό. Οχι Ευρωπαϊκό αλλά μάλλον Τριτοκοσμίας».
Μάρτης 2017
Αλέκος Γιωτόπουλος
Φυλακές Κορυδαλλού
Αλέκος Γιωτόπουλος
Φυλακές Κορυδαλλού
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου