Κανείς ποτέ δε θα μάθει
πως όσες λέξεις έγραψα
είναι για σένα
πως όσους δρόμους κι αν χάραξα
έφερναν σε σένα
πως όλα της νύχτας τα τσιγάρα
έκαψαν για σένα
μα κάθε φορά που με ρωτούν
ποιο είναι το όνομά σου
μπερδεύομαι
σωπαίνω
τόσα ονόματα σου έδωσα
με εκείνο το μου το κτητικό
που δεν τολμώ να τα αποκαλύψω
όχι για να μη γίνω γραφική
ή και παράλογη
μα γιατί σε έντυσα ομίχλη και σιωπή
τόσο σε έντυσα στη σιωπή
που πια κανείς δε θα πιστέψει πως υπήρξες
πως υπήρξε η ανάσα και το άγγιγμά σου
έτσι κανείς ποτέ δε θα μάθει
πως όλες οι αβάσταχτες σιωπές
περιγράφουν εσένα
nikoleta-andriani
πως όσες λέξεις έγραψα
είναι για σένα
πως όσους δρόμους κι αν χάραξα
έφερναν σε σένα
πως όλα της νύχτας τα τσιγάρα
έκαψαν για σένα
μα κάθε φορά που με ρωτούν
ποιο είναι το όνομά σου
μπερδεύομαι
σωπαίνω
τόσα ονόματα σου έδωσα
με εκείνο το μου το κτητικό
που δεν τολμώ να τα αποκαλύψω
όχι για να μη γίνω γραφική
ή και παράλογη
μα γιατί σε έντυσα ομίχλη και σιωπή
τόσο σε έντυσα στη σιωπή
που πια κανείς δε θα πιστέψει πως υπήρξες
πως υπήρξε η ανάσα και το άγγιγμά σου
έτσι κανείς ποτέ δε θα μάθει
πως όλες οι αβάσταχτες σιωπές
περιγράφουν εσένα
nikoleta-andriani
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου