Ένιωσες ποτέ να είσαι
μακριά από μένα; Κάθε βράδυ που τα όνειρά σου πλημμύριζαν από τη μορφή μου;
Ένιωσες ποτέ να είμαι μακριά από σένα; Κάθε ξημέρωμα που τα
χέρια μου χάιδευαν το λαιμό σου;
Έρχεσαι και φεύγεις
από τη σκηνή της ζωής μου πιστεύοντας πως την ορίζεις. Έρχομαι και φεύγω από
τους νευρώνες του κορμιού σου πιστεύοντας πως μου ανήκουν.
Μετά το χάος! Μετά η οδύνη ! Εσύ να σέρνεσαι στις λέξεις και
εγώ να ουρλιάζω την πτώση μου.
Έπειτα σιωπή. Μια
σιωπή που μας διατηρεί ακλόνητους, μας ενώνει σε μια οντότητα άτρωτη. Σιωπή
πνιγμένη στον έρωτα.
Έρωτας, το πρόσωπο που ζωγραφίζουν τα επτά θανάσιμα
αμαρτήματα. Κάθε αμάρτημα μια πινελιά πάνω σε αυτό το κολασμένο πορτραίτο. Η
αλαζονεία να σχεδιάζει τα μάτια. Η λαγνεία να χρωματίσει τα χείλη. Η απληστία
να περιγράφει τη μύτη. Η ζηλοφθονία να βαθαίνει
τα ζυγωματικά. Η οκνηρία να διορθώνει τα
αυτιά. Η λαιμαργία να πλουτίζει την γλώσσα και η οργή, ναι, η οργή να χαράζει το μέτωπο.
Έτοιμο το έργο των δαιμόνων! Έτοιμο το δώρο της κολάσεως
στην ανθρωπότητα. Πόση ομορφιά μπορεί να κρύβεται μέσα σε ένα τόσο αισχρό δώρο;
Ένα δώρο που πιστέψαμε πως μας δόθηκε για να κερδίσουμε την αιώνια ευτυχία.
Αντί αυτού κερδίσαμε τον αιώνιο βασανισμό. Ένα παιχνίδι δίχως πιθανότητες
νίκης. Ένα παιχνίδι ήττας. Ποιος θα αντέξει να ηττηθεί περισσότερες φορές; Αυτός θα επιβιώσει.
Προσεύχομαι ψυχή μου.
Προσεύχομαι να αντέξεις. Όχι για μένα, όχι για σένα, για εμάς. Γι' αυτό που μας
διατηρεί απροσπέλαστους, γι' αυτό που
γεννήσαμε πεθαίνοντας. Γι' αυτό που χάσαμε κερδίζοντας.
Για όλα αυτά που ήταν και για όλα αυτά που θα είναι γονάτισε όσες περισσότερες φορές
μπορείς. Είμαι πίσω σου, τα χέρια μου αγκαλιάζουν τα γόνατα σου.
Για όλα αυτά που ήταν
και για όλα αυτά που θα είναι μπήξε τα δάχτυλά σου στους ώμους μου και σήκω.
Για όλα αυτά που ήταν και για όλα αυτά που θα είναι πέσε ξανά…
ΣΙΣΣΥ ΜΑΚΡΙΔΟΥ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου