Εαρινές ,μεσημεριάτικες, βροχερές
στιγμές με την ιταλική μουσική να γίνεται αμυδρά παρατηρήσιμη σε κάποιο μπαρ
της πόλης, την Δήμητρα να χαμογελάει παίρνοντας παραγγελία από το τραπέζι με το
νούμερο επτά μαζεύοντας τις αμυδρές ματιές επάνω της από μοναχικούς τύπους.
Εαρινές βροχερές στιγμές με ακούσματα του Τόνι
Κόροτόνε , έτσι, για να αναπολούμε, εμείς με την κάποια ηλικία φορτωμένη στην
πλάτη μας στιγμές που μας φέρνουν ένα αμυδρό χαμόγελο στα χείλη . Ένα
χαμόγελο πιασμένο από την τελευταία όμορφη στιγμή της νιότης.
Εαρινές βροχερές στιγμές του μεσημεριού σε
κάποιο μπαρ της Κατερίνης με τη Δήμητρα να έχει μεταφέρει το υπέροχο χαμόγελο
της σε όλη την αίθουσα, γιατί ένα τέτοιο χαμόγελο είναι καταδικασμένο να
διώχνει σκιές ,σκιές που συντροφεύουν το ηδύποτο και τον καπνό από το τελευταίο
τσιγάρο .
Και τάχα τι μου λείπει
αφού στο ποτήρι υπάρχουν άλλες δυο γουλιές ,το τσιγάρο θα συνεχίζει να καίει
και το χαμόγελο ενός μικρού αγγέλου θα συνεχίζει να ομορφαίνει .ότι άσχημο
υπάρχει.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου