Κάθε χρόνο το National Geographic διοργανώνει ένα διαγωνισμό φωτογραφίας για ερασιτέχνες αλλά και για φωτογράφους που δεν εργάζονται στον οργανισμό. Έναν διαγωνισμό που προσφέρει την ευκαιρία σε φωτογράφους από όλο τον κόσμο να παρουσιάσουν τον έργο τους
«Ο χειμώνας στα βάθη της Μογγολίας δεν συγχωρεί», γράφει ο φωτογράφος Anthony Lau. «Σε θερμοκρασίες κατάψυξης, με το θερμόμετρο να φτάνει τους μείον είκοσι και χαμηλότερα, με το χιόνι να πέφτει από όλες τις κατευθύνσεις, μου ήταν πολύ δύσκολο να πείσω τον εαυτό μου να βγει από το αυτοκίνητο και να τραβήξει φωτογραφίες»
«Ήταν αμέσως μετά το ηλιοβασίλεμα. Άκουσα μια φωνή: «Όπου κι αν πας, εγώ θα σε ακολουθήσω», έλεγε»
«Αν και υπήρχαν πολλοί άνθρωποι στο Ben Youssef, ήταν και πάλι πιο ήσυχα και χαλαρωτικά σε σύγκριση με τους δρόμους του Μαρακές», έγραψε ο Takashi Nakagawa. «Περίμενα την τέλεια χρονική στιγμή για αυτή τη φωτογραφία»
«Έφτασα στον ξενώνα μου στο Βαρανάσι στις 5:30 π.μ.», έγραψε ο Yasmin Mund. «Ενστικτωδώς ανέβηκα τις σκάλες για τον τελευταίο όροφο του κτιρίου (που έτυχε να είναι το υψηλότερο στην περιοχή) για να δω την ανατολή του ηλίου πάνω από το διάσημο ποταμό Γάγγη. Καθώς ο ήλιος ανέβαινε, κοίταξα από το μπαλκόνι και μου έπεσε το σαγόνι από το θέαμα».
«Ήμουν στο Pantanal της Βραζιλίας κατά μήκος του Ρίο Νεγκρίνχο», έγραψε ο Massimiliano Bencivenni. «Συνειδητοποίησα ότι στο ποτάμι, σε ορισμένα σημεία, υπήρχαν πολλά Καϊμάν Γιακαρέ. Εντόπισα ένα και έψαξα για την καλύτερη θέση για να το φωτογραφίσω μόλις ξαναβγεί στην επιφάνεια. Το όλο θέαμα κράτησε μόνο ένα κλάσμα του δευτερολέπτου».
«Αυτή η φωτογραφία λήφθηκε στο τελευταίο ταξίδι μου στο Guangzhou της Κίνας», έγραψε ο φωτογράφος. «Αυτό το κτίριο είναι οι κοιτώνες του Πανεπιστημίου της Νότιας Κίνας. Εκείνη την ώρα τα περισσότερα παιδιά είχαν διάλειμμα. Μετά το μεσημέρι, επέστρεφαν στην μελέτη»
«Αυτή η γυναίκα μεταφέρει ένα μεγάλο κούτσουρο για να ζεστάνει το σπίτι της που βρίσκεται στο απομακρυσμένο χωριό Himachal Pradesh».
«Ξεκίνησα μόνος σε αυτή την περιπέτεια για να βρω εικόνες που δεν έχουν ακόμα δημοσιευθεί της πιο άνυδρης έρημου του κόσμου και να καταγράψω τις αντιθέσεις της», έγραψε ο φωτογράφος Βίκτορ Λίμα
«Κατά τη διάρκεια μιας καταιγίδας, μια αστραπή χτυπά φαινομενικά τον πύργο Komtar, το πιο χαρακτηριστικό ορόσημο της George Town, της πρωτεύουσας του κράτους Penang της Μαλαισίας»
Από ένα ελικόπτερο χωρίς πόρτα έβλεπα το νότιο Central Park» έγραψε η Kathleen Dolmatch. «Η πτήση ήταν το δώρο γενεθλίων μου.»
Σε μια εποχή όπου οι άσχημες ειδήσεις μοιάζουν να μην σταματούν ποτέ, τείνεις να πιστέψεις ότι υπάρχει πολύ ασχήμια στον κόσμο μας.
Είναι ωραίο να υπάρχουν κάποιοι που καθημερινά μας παρουσιάζουν τις ομορφιές του πλανήτη μας. Γιατί υπάρχουν. Απλά τις περισσότερες φορές χρειάζεται ένα άρτια εκπαιδευμένο μάτι για να τις ανακαλύψει και να μας τις παρουσιάσει.
ΠΗΓΗ: dinfo.gr
«Ο χειμώνας στα βάθη της Μογγολίας δεν συγχωρεί», γράφει ο φωτογράφος Anthony Lau. «Σε θερμοκρασίες κατάψυξης, με το θερμόμετρο να φτάνει τους μείον είκοσι και χαμηλότερα, με το χιόνι να πέφτει από όλες τις κατευθύνσεις, μου ήταν πολύ δύσκολο να πείσω τον εαυτό μου να βγει από το αυτοκίνητο και να τραβήξει φωτογραφίες»
«Ήταν αμέσως μετά το ηλιοβασίλεμα. Άκουσα μια φωνή: «Όπου κι αν πας, εγώ θα σε ακολουθήσω», έλεγε»
«Αν και υπήρχαν πολλοί άνθρωποι στο Ben Youssef, ήταν και πάλι πιο ήσυχα και χαλαρωτικά σε σύγκριση με τους δρόμους του Μαρακές», έγραψε ο Takashi Nakagawa. «Περίμενα την τέλεια χρονική στιγμή για αυτή τη φωτογραφία»
«Έφτασα στον ξενώνα μου στο Βαρανάσι στις 5:30 π.μ.», έγραψε ο Yasmin Mund. «Ενστικτωδώς ανέβηκα τις σκάλες για τον τελευταίο όροφο του κτιρίου (που έτυχε να είναι το υψηλότερο στην περιοχή) για να δω την ανατολή του ηλίου πάνω από το διάσημο ποταμό Γάγγη. Καθώς ο ήλιος ανέβαινε, κοίταξα από το μπαλκόνι και μου έπεσε το σαγόνι από το θέαμα».
«Ήμουν στο Pantanal της Βραζιλίας κατά μήκος του Ρίο Νεγκρίνχο», έγραψε ο Massimiliano Bencivenni. «Συνειδητοποίησα ότι στο ποτάμι, σε ορισμένα σημεία, υπήρχαν πολλά Καϊμάν Γιακαρέ. Εντόπισα ένα και έψαξα για την καλύτερη θέση για να το φωτογραφίσω μόλις ξαναβγεί στην επιφάνεια. Το όλο θέαμα κράτησε μόνο ένα κλάσμα του δευτερολέπτου».
«Αυτή η φωτογραφία λήφθηκε στο τελευταίο ταξίδι μου στο Guangzhou της Κίνας», έγραψε ο φωτογράφος. «Αυτό το κτίριο είναι οι κοιτώνες του Πανεπιστημίου της Νότιας Κίνας. Εκείνη την ώρα τα περισσότερα παιδιά είχαν διάλειμμα. Μετά το μεσημέρι, επέστρεφαν στην μελέτη»
«Αυτή η γυναίκα μεταφέρει ένα μεγάλο κούτσουρο για να ζεστάνει το σπίτι της που βρίσκεται στο απομακρυσμένο χωριό Himachal Pradesh».
«Ξεκίνησα μόνος σε αυτή την περιπέτεια για να βρω εικόνες που δεν έχουν ακόμα δημοσιευθεί της πιο άνυδρης έρημου του κόσμου και να καταγράψω τις αντιθέσεις της», έγραψε ο φωτογράφος Βίκτορ Λίμα
«Κατά τη διάρκεια μιας καταιγίδας, μια αστραπή χτυπά φαινομενικά τον πύργο Komtar, το πιο χαρακτηριστικό ορόσημο της George Town, της πρωτεύουσας του κράτους Penang της Μαλαισίας»
Από ένα ελικόπτερο χωρίς πόρτα έβλεπα το νότιο Central Park» έγραψε η Kathleen Dolmatch. «Η πτήση ήταν το δώρο γενεθλίων μου.»
Σε μια εποχή όπου οι άσχημες ειδήσεις μοιάζουν να μην σταματούν ποτέ, τείνεις να πιστέψεις ότι υπάρχει πολύ ασχήμια στον κόσμο μας.
Είναι ωραίο να υπάρχουν κάποιοι που καθημερινά μας παρουσιάζουν τις ομορφιές του πλανήτη μας. Γιατί υπάρχουν. Απλά τις περισσότερες φορές χρειάζεται ένα άρτια εκπαιδευμένο μάτι για να τις ανακαλύψει και να μας τις παρουσιάσει.
ΠΗΓΗ: dinfo.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου