Ακριβώς στη γραμμή που συναντά ο χειμώνας την άνοιξη
μια Περσεφόνη
μόνη και αναποφάσιστη αδυνατεί να ερμηνεύσει
το θλιβερό, για τους πολλούς, μούχρωμα του χειμώνα.
Μα καθώς μέσα της σχηματίζεται η επιλογή
εκεί στην αγκαλιά των απόλυτων ματαιώσεων
σε ένα τρίο συμβιβασμών και μοιρασμένη στα δυο
δεν ακούει πια της μάνας τις κραυγές.
Δοσμένη σε έναν ανίερο έρωτα
απλώνει έκθαμβη τα δυο της χέρια
στις αβάσταχτες του Πλούτωνα περιπτύξεις.
Για έναν νάρκισσο προδόθηκε και τούτη η άνοιξη…
Νικολέτα
Ανδριανή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου