Ο Οδυσσέας Ελύτης γεννήθηκε σαν σήμερα το 1911, ήταν μέλος της λογοτεχνικής γενιάς του ’30, ενώ το 1979 του απονεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Υπήρξε πολυγραφότατος, και μερικές από τις ποιητικές του συλλογές είναι το Άξιον Εστί, Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας, Το Μονόγραμμα, Τα Ρω του Έρωτα. Πολλά από τα ποιήματά του μελοποιήθηκαν ενώ πλέον η ποίησή του κατέχει ξεχωριστή θέση στις καρδιές των Ελλήνων, καθώς διαβάζεται όλο και περισσότερο από νέα παιδιά.
Στο βιογραφικό του θα ανακαλύψουμε ταξίδια, πλούτη, φτώχεια, το Β’ παγκόσμιο πόλεμο, μια περίοδο εσωτερικής κρίσης, υψηλές θέσεις που δεν κατάφεραν να περιορίσουν το ανήσυχο πνεύμα του, μα πάνω από όλα έναν άνθρωπο του πνεύματος, έναν πρωτοπόρο που προείδε σε εποχές αναταραχής την ανάγκη να επαναπροσδιοριστεί η ελληνική ταυτότητα.
Ο Ελύτης δεν ονομάστηκε τυχαία «ο Ποιητής του Αιγαίου», καθώς ταύτισε το Αιγαίο και τον ελληνικό ήλιο με την ουσία του Ελληνισμού και φρόντισε να τα υμνήσει σε όλο το έργο του. Είναι αυτό το ένστικτο, αυτή η εσωτερική φωνή του δημιουργού που τον έκαναν να δει κάτι στο ελληνικό πνεύμα, ότι δημιουργία και ελληνικός πολιτισμός είχαν μια μεταφυσική προσέγγιση, τη γεωγραφική θέση, τον ήλιο και το κλίμα και πώς αυτά επαναπροσδιόριζαν υποσυνείδητα τις καρδιές του απανταχού ελληνισμού. Αυτά δε θα μπορούσε να μας τα στερήσει κανείς.
Ο Ελύτης υπήρξε πράγματι από τους λίγους σύχρονους ποιητές που η ποίησή τους ομολογουμένως δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από την ποίηση άλλων μεγάλων ποιητών του εξωτερικού. Το έργο του είναι διαχρονικό και σίγουρα όσον αφορά τον κόσμο των ελληνικών γραμμάτων μπορούμε να μιλάμε για μια εποχή προ Οδυσσέα Ελύτη και μετά Οδυσσέα Ελύτη. Στην ποίησή του θα συναντήσουμε διάφορα λογοτεχνικά ρεύματα, όπως ο υπερρεαλισμός και ο ρομαντισμός. Το έργο του είναι διαχρονικό σύμβολο του Ελληνισμού, του έρωτα και των παναθρώπινων αξιών.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να αναφέρω πως όταν κυκλοφόρησε το Άξιον Εστίπούλησε μόνο εννιά αντίτυπα και ότι ο Μίκης Θεοδωράκης έπαιξε καταλυτικό ρόλο στο να γίνει γνωστή η ποίησή του στο ευρύτερο ελληνικό κοινό. Επίσης, η ποίησή του πρόσφατα επανακυκλοφόρησε στα βιβλιοπωλεία και σίγουρα θα σας κρατούσε ευχάριστη συντροφιά τα απογεύματα του καλοκαιριού.
Και ορίστε μερικά αποσπάσματα από το έργο του…
«Έτσι μιλώ για σένα και για μένα
Επειδή σ’ αγαπώ και στην αγάπη ξέρω
Να μπαίνω σαν Πανσέληνος»
Επειδή σ’ αγαπώ και στην αγάπη ξέρω
Να μπαίνω σαν Πανσέληνος»
Μονόγραμμα
«Επειδή σ’ αγαπώ και σ’ αγαπώ
Πάντα εσύ το νόμισμα κι εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει»
Πάντα εσύ το νόμισμα κι εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει»
Μονόγραμμα
«Επειδή το αδοκίμαστο και το απ’ αλλού φερμένο
Δεν τ’ αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου
Να μιλώ για σένα και για μένα»
Δεν τ’ αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου
Να μιλώ για σένα και για μένα»
Μονόγραμμα
«Πουθενά δεν πάω, μ’ ακούς
Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ’ ακούς»
Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ’ ακούς»
Μονόγραμμα
«“H ειρήνη θέλει δύναμη να την αντέξεις” είπε
και στροφή γύρω του κάνοντας μ’ ανοιχτές παλάμες έσπειρε
φλόμους κρόκους καμπανούλες
όλων των ειδών της γης τ’ αστέρια
τρυπημένα στο ένα φύλλο τους για σημείο καταγωγής
και υπεροχή και δύναμη
και στροφή γύρω του κάνοντας μ’ ανοιχτές παλάμες έσπειρε
φλόμους κρόκους καμπανούλες
όλων των ειδών της γης τ’ αστέρια
τρυπημένα στο ένα φύλλο τους για σημείο καταγωγής
και υπεροχή και δύναμη
ΑΥΤΟΣ
ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας!»
ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας!»
Άξιον Εστί
«τη γλώσσα μού ‘δωσαν ελληνική·
το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου.
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου»
το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου.
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου»
Άξιον Εστί
«Σάλεψε σαν το σπέρμα σε μήτρα σκοτεινή
Το φοβερό της μνήμης έντομο μες στη γη
Κι όπως δαγκώνει αράχνη δάγκωσε το φως
Έλαμψαν οι γιαλοί κι όλο το πέλαγος.»
Το φοβερό της μνήμης έντομο μες στη γη
Κι όπως δαγκώνει αράχνη δάγκωσε το φως
Έλαμψαν οι γιαλοί κι όλο το πέλαγος.»
Άξιον Εστί
«Ήρθαν ντυμένοι «φίλοι»
Αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
το παμπάλαιο χώμα πατώντας.»
Αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
το παμπάλαιο χώμα πατώντας.»
Άξιον Εστί
«Ήταν μια θεία θέληση
κι ενός αγίου τάμα
Εμείς οι δυο να σμίξουμε
και να γενεί το θάμα»
κι ενός αγίου τάμα
Εμείς οι δυο να σμίξουμε
και να γενεί το θάμα»
Τα Ρω του Έρωτα
«Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
τ’ άγριο μαλλί σου στην τρικυμία
το ραντεβού μας η ώρα μία
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
τα μαύρα μάτια σου το μαντίλι
την εκκλησούλα με το καντήλι
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι»
τ’ άγριο μαλλί σου στην τρικυμία
το ραντεβού μας η ώρα μία
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
τα μαύρα μάτια σου το μαντίλι
την εκκλησούλα με το καντήλι
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι»
Τα Ρω του Έρωτα
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου