Μπορείς να κάνεις αυτοκριτική; Μπορείς να αντιληφθείς ποιες είναι οι δικές σου αδυναμίες και να μην αναζητείς δεξιά κι αριστερά άλλες αιτίες για να δικαιολογήσεις την αποτυχία σου; Είσαι διατεθειμένος να δουλέψεις σκληρά για να εξαλείψεις τα ελαττώματά σου; Τότε, με μαθηματική ακρίβεια θα πετύχεις στη ζωή σου. Σήμερα, αύριο, μεθαύριο δεν υπάρχει περίπτωση να αποτύχεις
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στην περίπτωση του ΠΑΟΚ. Μιας ομάδας που διαθέτει τα πάντα για να φτάσει σε μεγάλες επιτυχίες (πανίσχυρο χρηματοδότη, μια από τις πιο «καυτές» έδρες της Ευρώπης, πιστούς και πολυπληθείς φιλάθλους, εμπορική δυναμική), αλλά αδυνατεί να το πράξει εδώ και πολλά χρόνια. Ποιος ευθύνεται γι’ αυτό; Ο ίδιος του ο εαυτός!
Ο ΠΑΟΚ υποφέρει εδώ και χρόνια από δύο σύνδρομα: Αυτό της έλλειψης νοοτροπίας νικητή και αυτό της… αυτοκαταστροφής! Κι όσο δεν τα παραδέχεται ή αν προτιμάτε όσο δεν τα αναγνωρίζει για να τα καταπολεμήσει, δεν πρόκειται να δει τη λάμψη μιας σημαντικής αγωνιστικής επιτυχίας, που δεδομένα δικαιούται ως σύλλογος.
Ας τα πάρουμε, όμως, ένα προς ένα τα δύο σύνδρομα…
Αν αναζητήσει κανείς έναν κοινό παρονομαστή στην πορεία του «Δικέφαλου» σε Ελλάδα και Ευρώπη, θα διαπιστώσει ότι – ανεξαρτήτως προπονητών και έμψυχου δυναμικού – κάθε φορά που ο ΠΑΟΚ έφτανε στην πηγή οποιασδήποτε υπέρβασης… έχυνε την καρδάρα με το νέκταρ με περίσσεια ευκολία. Και το έπραττε τη στιγμή που ο ίδιος είχε διαμορφώσει με την αξία του τις κατάλληλες εκείνες προϋποθέσεις που θα τον οδηγούσαν στο βήμα παραπάνω. Να αναφερθώ σε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα;
Απρίλιος 2014: Ο ΠΑΟΚ βρίσκεται πρόσωπο με πρόσωπο με την κατάκτηση ενός τίτλου. Ο τελικός του κυπέλλου με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό φαντάζει ως μια σημαντική ευκαιρία. Τελικό αποτέλεσμα; 4-1 και… υγιεινός περίπατος του «τριφυλλιού».
Δεκέμβριος 2014: Ο Ολυμπιακός βρίσκεται στη δίνη βαθιάς αγωνιστικής κρίσης. Έρχεται ισόπαλος 2-2 με τον ΠΑΣ Γιάννινα στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» (βράδυ Σαββάτου είχε διεξαχθεί το παιχνίδι) και την επομένη ο ΠΑΟΚ ταξιδεύει στην Ξάνθη, βρισκόμενος σε καταπληκτική κατάσταση και έχοντας την ευκαιρία να εκτοξεύσει τη διαφορά του στην κορυφή στους οκτώ βαθμούς από τους «ερυθρόλευκους». Αποτέλεσμα; Γίνεται φύλλο και φτερό από τους μετριότατους εκείνη την εποχή Ακρίτες, δέχεται τέσσερα γκολ και κλωτσάει την τεράστια ευκαιρία που του είχε παρουσιαστεί…
Να μιλήσουμε για την Ευρώπη; Τρεις φορές τα τελευταία χρόνια, ο ΠΑΟΚ τοποθέτησε στα πρώτα παιχνίδια αγώνων προκριματικής φάσης, θεμέλιους λίθους για να πανηγυρίσει προκρίσεις – υπερβάσεις που, υπό προϋποθέσεις, μπορούσαν να τον οδηγήσουν στους χρυσοφόρους ομίλους του Champions League!
Αύγουστος 2013, play off Champions League με αντίπαλο τη Σάλκε. Ένα βήμα πριν τη φάση των ομίλων: 1-1 στη Γερμανία, ήττα 2-3 στην Τούμπα…
Ιούλιος 2010, γ’ προκριματικός Champions League, με αντίπαλο τον Άγιαξ. 1-1 στο Άμστερνταμ, ξανά αποκλεισμός μέσα στην Τούμπα…
Και φυσικά, Αύγουστος 2016: Ο αποκλεισμός από τον Άγιαξ…
Ο φετινός αποκλεισμός από τον Άγιαξ ήταν αποτυχία!
Να μείνουμε λίγο περισσότερο στο φετινό αποκλεισμό από τους Ολλανδούς. Διάβασα πολλά σχόλια μετά το παιχνίδι στη λογική «εντάξει μωρέ, τα παιδιά πάλεψαν, αλλά αποκλείστηκαν άδικα»…
Όχι, ο ΠΑΟΚ πρέπει να αφήσει στην άκρη αυτή την μεμψιμοιρία. Αν θέλει να πετύχει, πρέπει να μάθει να λέει «απέτυχα». Και ο ΠΑΟΚ απέναντι στον Άγιαξ απλά απέτυχε. Απέτυχε να αρπάξει από τα μαλλιά μια τεράστια ευκαιρία που βρέθηκε μπροστά του.
Απέτυχε να αποκλείσει μια μετριότατη ομάδα που απλά κουβαλούσε στις αποσκευές της ένα πολύ βαρύ όνομα. Κι αν υπήρχαν αμφιβολίες για τη φετινή δυναμική των Ολλανδών, ο διασυρμός τους από τη Ροστόφ, ήρθε απλά να την επιβεβαιώσει με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο…
Απέτυχε να αποκλείσει μια ομάδα από την οποία – σε πολλά σημεία - ήταν καλύτερος και στα δύο παιχνίδια.
Απέτυχε, γιατί πολύ απλά σε άλλη μια περίπτωση που βρέθηκε κατάφατσα με μια τεράστια επιτυχία, με μια μεγάλη υπέρβαση, κατέρρευσε. Δεν άντεξε το βάρος!
Η ίδια η ζωή είναι ένας κόσμος ευκαιριών. Σε όλους μας κάποια στιγμή ανοίγει μια πόρτα, παρουσιάζεται μια ευκαιρία. Από εμάς εξαρτάται αν την ανοίγουμε και αν την εκμεταλλευόμαστε. Όταν έρθει μπροστά μας οφείλουμε να την αρπάξουμε και να μην την αφήσουμε να μας γλιστρήσει από τα χέρια…
Τα υλικά υπάρχουν, η ψυχολογία είναι το ζητούμενο
Δεν τίθεται αμφιβολία ότι ο φετινός ΠΑΟΚ διαθέτει όλα εκείνα τα απαραίτητα υλικά για να φτάσει σε μεγάλες επιτυχίες. Όσο καλές μεταγραφές, όμως, κι αν έχει κάνει, όσο καλή ομάδα κι αν καταφέρει να δημιουργήσει ο ικανότατος Βλάνταν Ίβιτς, τίποτα δεν θα συμβεί αν ο «Δικέφαλος» δεν καταπολεμήσει τα σύνδρομά του.
Στην επόμενη ευκαιρία που θα του παρουσιαστεί, πρέπει να είναι έτοιμος να την αρπάξει και να μην… λακίσει. Πρέπει να είναι αποφασισμένος να την κρατήσει στα χέρια του και να μην την αφήσει να του φύγει. Αυτό είναι το ένα ζητούμενο…
Το δεύτερο, αφορά τον τρόπο που θα αντιδράσει σε πιθανές αποτυχίες, στα άσχημα αποτελέσματα που δεδομένα έρχονται στο δρόμο κάθε ομάδας κατά τη διάρκεια μιας σεζόν.
Διοίκηση, τεχνική ηγεσία, ποδοσφαιριστές και πάνω απ’ όλα ο κόσμος του ΠΑΟΚ, καλούνται να θωρακίσουν την ομάδα τους απέναντι στον… κακό της εαυτό. Τον αυτοκαταστροφικό εαυτό που πολλές φορές αποδεικνύεται ο χειρότερος εχθρός του «Δικεφάλου». Όσο οι εσωτερικές έριδες παραμένουν κουρνιασμένες στα αποδυτήρια της Τούμπας, έτοιμες να κάνουν την εμφάνισή τους στην επιφάνεια, μετά από οποιοδήποτε αρνητικό αποτέλεσμα, ο ΠΑΟΚ δεν υπάρχει περίπτωση να βαδίσει σε μονοπάτια αγωνιστικής ευημερίας.
Όσα χρήματα κι αν ρίξει ο Σαββίδης, όσα προπονητικά θαύματα κι αν πετύχει ο Ίβιτς, όσα ρεκόρ… ντεσιμπέλ κι αν γκρεμίσουν στην Τούμπα οι οπαδοί, το ζητούμενο είναι να παραμείνουν όλοι ενωμένοι σαν γροθιά μετά από οποιαδήποτε αποτυχία. Αν αρχίσει να ρίχνει ξανά ο ένας στον άλλον την ευθύνη, απλά θα βρεθούν άπαντες στο ίδιο έργο θεατές…
Και ο φετινός ΠΑΟΚ ξεκινάει τη σεζόν, σε καλύτερη θέση απ’ ότι βρισκόταν τα προηγούμενα χρόνια. Μόνο που ο πιο δύσκολος αντίπαλός που καλείται να υπερνικήσει δεν βρίσκεται ούτε στην Αθήνα, ούτε στον Πειραιά. Βρίσκεται μέσα στην Τούμπα και είναι ο ίδιος του ο εαυτός
Γράφει ο Αλέξανδρος Σόμογλου
sdna
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου