Είναι ακόμα εκεί το φως αναμμένο;
Άραγε ποιος να ήταν ο τελευταίος;
Κοιτάζω τα χέρια μου να δω αν τυχόν άφησε κάποιο σημάδι που
να προδίδει τη παρουσία του. Τίποτα. Μόνο μία αρκετά γνωστή μυρωδιά καπνού. Ο
δικός μου καπνός. Το τελευταίο τσιγάρο το άναψα λίγο πριν σκοτεινιάσει ο ήλιος.
Το έσβησα τη στιγμή που το φεγγάρι έλαμψε! Πανσέληνος. Τρελαίνεται η θάλασσα
παρασέρνοντας πλοία , βάρκες ... Πάνω από όλα ανθρώπους. Αλίμονο οι άνθρωποι
δεν χρειάζεται να υπάρχει λόγος για να παρασυρθούν . Ζουν γιατί επιβιώνουν, επιβιώνουν επειδή επηρεάζονται. Παραπατούν.
Το ξέρω γιατί άνθρωπος είμαι. Παράφωνες υποσχέσεις έχουν
σκοτώσει την ακοή μου. Αν είναι έτσι ας μη σε ακούω να μιλάς άλλο πια. Ας
είμαστε δυο κωφάλαλοι άνθρωποι που κοιτάζουν την ανατολή του ηλίου.
CONSTANTINE
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου