Γράφει η CONSTANTINE.
Αυτός ο κόσμος φτιαγμένος από ύλη και ατσάλι δίνει τροφή στη
θλίψη των ποιητών, αφορμή για να δημιουργήσουν. Είναι έτσι φτιαγμένος ο κόσμος
που οι ονειροπόλοι άνθρωποι αυτοκτονούν με ένα αόρατο σχοινί, αιωρούνται από
ταβάνι κουβαλώντας μέσα τους τη κρυφή αίσθηση του πετάγματος. Θα σου πω ένα
μυστικό, δε υπάρχουν μαγικά παραμύθια που να ζωντανεύουν πρίγκιπες. Οι νεράιδες
αποκοιμήθηκαν στη μελωδία των μωρουδιακών νανουρισμάτων και άλλο πια δε
ξυπνούν. Για αυτό και εσύ μου μεγάλωσες μέσα από ιστορίες με ήρωες που βγαίνουν
νικητές στο τέλος, μαθαίνοντας πως το καλό νικά. Αντιμέτωπος με τη
πραγματικότητα, συνειδητοποίησες πως οι ήρωες των παραμυθιών δεν υπήρξαν στην
ουσία ποτέ. Εσύ είσαι ο ήρωας. Γίνεσαι ήρωας πάνω στο γραμμένο κατόρθωμα της
επιβίωσης, ο φόβος άλλο πια δε σε πιάνει. Ξεχνάς να φοβάσαι…και όταν θυμάσαι
βυθίζεσαι μέσα στη σιωπή. Σε παίρνει μαζί του το κύμα στην άβυσσο,
υπενθυμίζοντας σου τη δύναμη που περιέχεται μέσα στη ψυχή σου. Δεν είναι η
μυϊκή δύναμη που μας κάνει δυνατούς, μας κάνει να φαινόμαστε δυνατοί αυτό δε
σημαίνει ότι είμαστε πραγματικά δυνατοί. Η ψυχική δύναμη μας κάνει δυνατούς!
Έχοντας ψυχική δύναμη, είμαστε δυνατοί. Για αυτό άλλο μη μου κλαις, μη μου
φοβάσαι, θα ζωντανέψουν καλύτεροι καιροί. Μη αφήσεις καλέ μου τη θλίψη σου να
σε σκοτώσει, είναι η τροφή σου. Η δημιουργία σου.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου