Η φιλοσοφία στην ουσία, ήταν η ίδια: σκληρή πίεση χωρίς τη μπάλα,
γρήγορη κίνηση και εναλλαγή των παικτών. Ο έλεγχος του χώρου ήταν ακόμα
το κλειδί, αλλά ενώ οι Ολλανδοί είχαν φοβερές ατομικές ικανότητες, και
τον Κρόιφ, έναν εξαιρετικό, χαρισματικό ηγέτη, το πλεονέκτημα της
Ντιναμό ήταν η εξαιρετική φυσική κατάσταση.
«Από την αρχή με τον Λομπανόφσκι», « η Ντιναμό χρησιμοποιεί το ίδιο πρόγραμμα προπόνησης δουλεμένο σε ειδικό εργαστήριο. Ο Λομπανόφσκι ήθελε τους ποδοσφαιριστές να παίζουν σκάκι για να οξύνεται ο νους και τους έβαζε διάφορα μαθηματικά τεστ και ασκήσεις μπροστά σε κομπιούτερ για να τεστάρει την ετοιμότητα τους»
Το 1986 στο Μεξικό δεν ήταν μόνο το χέρι του Θεού. Δεν υπήρχε μόνο ο Μαραντόνα, που έβαλε γκολ με το χέρι πανηγυρίζοντας σα να μην είχε συμβεί τίποτε. Στην ιστορία έχει περάσει και η "σφαγή" των Σοβιετικών από τον Σουηδό διαιτητή Φρέντρικσον, στο περίφημο παιχνίδι με το Βέλγιο. Οι "διάβολοι" νίκησαν με 4-3 στην παράταση, αλλά τα δυο πρώτα τους γκολ ... σημειώθηκαν από θέση οφ-σάιντ.
Κάπως έτσι γράφτηκε ο επίλογος για μια σπουδαία ομάδα, όπως η Σ.Ένωση σε εκείνο το Μουντιάλ. Το εξαιρετικό συγκρότημα που κοούτσαρε ο δάσκαλος Βαλερί Λομπανόφσκι και δυο χρόνια αργότερα έφτανε μέχρι τον τελικό του Euro, όπου έχασε από την τρομερή Ολλανδία των Γκούλιτ, Φαν Μπάστεν και σία με 2-0.
Εκείνη η χρονιά, το 1986 ήταν σημαδιακή για τη Σ.Ένωση και ειδικότερα την Ουκρανία. Στο Κρεμλίνο είχε ανατείλει το άστρο του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ ένα χρόνο νωρίτερα, ενώ τον Απρίλιο του 86 το πυρηνικό ατύχημα του Τσέρνομπιλ σκόρπιζε τρόμο σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Λίγες μέρες αργότερα, η Ντιναμό Κιέβου είχε κατακτήσει το Κύπελλο Κυπελλούχων, κερδίζοντας στον τελικό που έγινε στο Ζερλάν της Λιόν, την Ατλέτικο Μαδρίτης με 3-0. Ήταν το δεύτερο τρόπαιο της μεγάλης ουκρανικής ομάδας (το πρώτο ήταν το 1975) με κοινούς παρανομομαστές τον Λομπανόφκσι στον πάγκο και τον Μπλαχίν στον αγωνιστικό χώρο.
Λέγεται (και μάλλον είναι αλήθεια) ότι το δεύτερο γκολ του τελικού (στο 85) από τον Μπλαχίν, είναι η επιτομή της ποδοσφαιρικής φιλοσοφίας του Λομπανόφσκι. Οι πάσες των παικτών της Ντιναμό, που θύμιζαν ...φιγκιουρέιτ στο μπάσκετ, η εκμετάλλευση του κενού χώρου και το γκολ, συμπύκνωσαν εν πολλοίς τον τρόπο με τον οποίο ο καθηγητής Λομπανόφσκι ήθελε να αναπτύσσεται η ομάδα του.
Αν ένα γκολ μπορεί να περιέχει κάποια φιλοσοφία, τότε η στιγμή που εκφράστηκε ήταν όταν η Ντιναμό διέλυσε την Ατλέτικο Μαδρίτης με 3-0 στη Λιόν στις 2 Μαίου του 1986, στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων
Το χέρι του Μαραντόνα και τα οφσαιντ γκολ του Βελγίου με την Σοβιετική Ένωση είχαν σημαδέψει το παγκόσμιο κύπελο του 1986
Ο δάσκαλος Βαλερί γεννήθηκε 6 Ιανουαρίου 1939 και έφυγε σαν σήμερα 13 Μαίου το 2002
«Από την αρχή με τον Λομπανόφσκι», « η Ντιναμό χρησιμοποιεί το ίδιο πρόγραμμα προπόνησης δουλεμένο σε ειδικό εργαστήριο. Ο Λομπανόφσκι ήθελε τους ποδοσφαιριστές να παίζουν σκάκι για να οξύνεται ο νους και τους έβαζε διάφορα μαθηματικά τεστ και ασκήσεις μπροστά σε κομπιούτερ για να τεστάρει την ετοιμότητα τους»
Το 1986 στο Μεξικό δεν ήταν μόνο το χέρι του Θεού. Δεν υπήρχε μόνο ο Μαραντόνα, που έβαλε γκολ με το χέρι πανηγυρίζοντας σα να μην είχε συμβεί τίποτε. Στην ιστορία έχει περάσει και η "σφαγή" των Σοβιετικών από τον Σουηδό διαιτητή Φρέντρικσον, στο περίφημο παιχνίδι με το Βέλγιο. Οι "διάβολοι" νίκησαν με 4-3 στην παράταση, αλλά τα δυο πρώτα τους γκολ ... σημειώθηκαν από θέση οφ-σάιντ.
Κάπως έτσι γράφτηκε ο επίλογος για μια σπουδαία ομάδα, όπως η Σ.Ένωση σε εκείνο το Μουντιάλ. Το εξαιρετικό συγκρότημα που κοούτσαρε ο δάσκαλος Βαλερί Λομπανόφσκι και δυο χρόνια αργότερα έφτανε μέχρι τον τελικό του Euro, όπου έχασε από την τρομερή Ολλανδία των Γκούλιτ, Φαν Μπάστεν και σία με 2-0.
Εκείνη η χρονιά, το 1986 ήταν σημαδιακή για τη Σ.Ένωση και ειδικότερα την Ουκρανία. Στο Κρεμλίνο είχε ανατείλει το άστρο του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ ένα χρόνο νωρίτερα, ενώ τον Απρίλιο του 86 το πυρηνικό ατύχημα του Τσέρνομπιλ σκόρπιζε τρόμο σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Λίγες μέρες αργότερα, η Ντιναμό Κιέβου είχε κατακτήσει το Κύπελλο Κυπελλούχων, κερδίζοντας στον τελικό που έγινε στο Ζερλάν της Λιόν, την Ατλέτικο Μαδρίτης με 3-0. Ήταν το δεύτερο τρόπαιο της μεγάλης ουκρανικής ομάδας (το πρώτο ήταν το 1975) με κοινούς παρανομομαστές τον Λομπανόφκσι στον πάγκο και τον Μπλαχίν στον αγωνιστικό χώρο.
Λέγεται (και μάλλον είναι αλήθεια) ότι το δεύτερο γκολ του τελικού (στο 85) από τον Μπλαχίν, είναι η επιτομή της ποδοσφαιρικής φιλοσοφίας του Λομπανόφσκι. Οι πάσες των παικτών της Ντιναμό, που θύμιζαν ...φιγκιουρέιτ στο μπάσκετ, η εκμετάλλευση του κενού χώρου και το γκολ, συμπύκνωσαν εν πολλοίς τον τρόπο με τον οποίο ο καθηγητής Λομπανόφσκι ήθελε να αναπτύσσεται η ομάδα του.
Αν ένα γκολ μπορεί να περιέχει κάποια φιλοσοφία, τότε η στιγμή που εκφράστηκε ήταν όταν η Ντιναμό διέλυσε την Ατλέτικο Μαδρίτης με 3-0 στη Λιόν στις 2 Μαίου του 1986, στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων
Ο δάσκαλος Βαλερί γεννήθηκε 6 Ιανουαρίου 1939 και έφυγε σαν σήμερα 13 Μαίου το 2002
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου