«Ευχαριστούμε Γιόχαν», θα γράφουν οι φανέλες των παικτών της Μπάρτσα ενώ και οι θεατές θα μετέχουν στην απόδοση τιμών στη μνήμη και την ποδοσφαιρική μεγαλοφυΐα του Κρόιφ
Μπορούσε να κάνει μαγικά έχοντας στο πόδι ένα πακέτο τσιγάρα, αλλά ο καπνός, η αδυναμία του, είχε την τελευταία λέξη: ο Χέντρικ Γιοχάνες Κρόιφ, η ενσάρκωση του Total Football του μεγάλου Άγιαξ στη δεκαετία του 1970, ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες όλων των εποχών, πέθανε την Πέμπτη 24 Απρίλη , από καρκίνο του πνεύμονα σε ηλικία 68 ετών.
Κανένας, ποτέ δεν άλλαξε το ποδόσφαιρο όπως εκείνος. Στο γήπεδο ως παίκτης ή στον πάγκο ως προπονητής. Ο μόνος που έσπασε ταμπού. Συζητώντας για το δικό του ποδόσφαιρο, ήταν σαν να σχολιάζεις πίνακα του Βαν Γκογκ. Γι' αυτό δεν έφυγε ένας συνηθισμένος άνθρωπος, αλλά μια ιδιοφυΐα που επινόησε έναν άλλο τρόπο για να παίξει και να παίζεται το ποδόσφαιρο.
«Δεν ήξερα τίποτα για το ποδόσφαιρο πριν γνωρίσω τον Κρόιφ», είπε πριν από λίγες ημέρες ο Πέπε Γκουαρντιόλα, μέλος της «ομάδας όνειρο» της Μπαρτσελόνα, που στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης το 1992.
Ο «ιπτάμενος Ολλανδός», ξεκίνησε από χαμηλά, μεγαλώνοντας στο Άμστερνταμ, μέσα σε μία φτωχή οικογένεια στα μεταπολεμικά χρόνια. Άρχισε να παίζει ποδόσφαιρο στην άσφαλτο, μαθαίνοντας τα κόλπα από τους... καλλιτέχνες του δρόμου, μετατρέποντας στη συνέχεια το παλιό στάδιο του Άγιαξ, σε δεύτερο σπίτι του. Έτσι κι αλλιώς το ένα βρισκόταν ακριβώς απέναντι από το άλλο.
Η μητέρα του, καθαρίστρια στις εγκαταστάσεις του συλλόγου, είχε πείσει τους υπευθύνους να τον δοκιμάσουν. Τον 1959, το 12χρονο ξανθό ψηλόλιγνο αγόρι με την αετίσια μύτη, γράφεται στις ακαδημίες του Άγιαξ. Της ομάδας που θα γίνει αργότερα η πιο δυνατή στον κόσμο. Ο Άγιαξ του Κρόιφ ήταν για το ποδόσφαιρο ότι ήταν οι Beatles, οι Rolling Stones ή οι Doors για την παγκόσμια μουσική.
Ο Γιόχαν Κρόιφ , ίσως ο Μικ Τζάκερ του «Total Football» (Ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου), κέρδισε 36 τίτλους (ως παίκτης και προπονητής) και 3 «Χρυσές Μπάλες», καταφέρνοντας να μετατρέψει μία ήττα σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου (1974) κόντρα στη Γερμανία σε μεγάλη νίκη. «Με τον Κρόιφ κατάλαβα ότι η νίκη είναι σημαντική, αλλά δεν αρκεί,» σημείωσε ο Πορτογάλος προπονητής της Σπόρτινγκ Λισαβόνας Ζόρζε Ζέσους.
Βαρύς καπνιστής, συνήθιζε να καπνίζει, σύμφωνα με μαρτυρίες ακόμα και στο ημίχρονο των αγώνων, πέταξε το τσιγάρο το 1991, μετά από μια εγχείρηση καρδιάς, αφιερώνοντας στη συνέχεια χρόνο σε εκστρατείες κατά του καπνίσματος.
Προσωπικότητα με μεγάλη ευφυΐα, ποτέ κοινότυπος, συχνά καυστικός, οι αποφάσεις του για το ποδόσφαιρο ήταν πάντα ευπρόσδεκτες ως η τελευταία λέξη. O Κρόιφ είδε διαφορετικά το ποδόσφαιρο από τους περισσότερους ανθρώπους. Γι' αυτόν, ήταν τέχνη και θέαμα. Και κάτι παραπάνω.
«Γιατί να μην μπορείς να νικήσεις ένα πλουσιότερο σύλλογο; Δεν έχω δει ποτέ μια βαλίτσα με λεφτά να σκοράρει» έλεγε ο ίδιος χαρακτηριστικά, προσθέτοντας «ποιότητα χωρίς αποτέλεσμα είναι κάτι αδιάφορο, αποτέλεσμα χωρίς ποιότητα είναι κάτι βαρετό».
Ο Κρόιφ μάς δίδαξε, με τον τρόπο του, να πιστεύουμε στις ουτοπίες και μας έδειξε πώς να τις κάνουμε πραγματικότητα. Στο ποδόσφαιρο και στη ζωή. Μία διαφορετική ζωή, τον διαφορετικό κόσμο που και ο ίδιος οραματιζόταν. Κι αν, σύμφωνα με τον Αλφ Γκάρνετ, το ποδόσφαιρο είναι «το μπαλέτο της εργατικής τάξης», αυτός, ο Γιόχαν Κρόιφ είναι ο Νουρέγεφ…
Ο Κρόιφ από το 1 έως το 11
1. Νούμερο 14: Η κυρίαρχη άποψη για την επιλογή του αριθμού στη φανέλα του είναι επειδή κέρδισε το πρώτο του τρόπαιο με τους νέους του Άγιαξ στα 14. Στην Μπαρτσελόνα φορούσε το 9, επειδή οι αριθμοί ήταν από το 1 έως το 11, όμως πάντα από κάτω φορούσε ένα μπλουζάκι με το «14».
2. Ανατρεπτικός: «Έκανε πάντα ό,τι του ζητούσαν, ποτέ εκείνο που τον υποχρέωσαν» έγραψε γι' αυτόν ο συγγραφέας Εντουάρντο Γκαλεάνο.
3. Το γκολ όνειρο: Για πολλούς το ωραιότερο γκολ του το σημείωσε το Δεκέμβριο του 1973 στο ματς Μπαρτσελόνα-Ατλέτικο Μαδρίτης, με ακροβατικό τακουνάκι στον αέρα.
4. Γυναίκες: Στο ξενοδοχείο, Άγιαξ και Εθνική Ολλανδίας επιτρέπουν την παρουσία συζύγων και συντρόφων, τις πιο όμορφες γυναίκες. Ήταν η εξαίρεση στον κανόνα της εποχής.
5. Total Football: «Το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο των Ολλανδών στις δεκαετίες του '60 και του '70 έχει ένα σοσιαλιστικό υπόβαθρο. Ένα ελεύθερο ποδόσφαιρο, ουτοπικό», ανέφερε ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Μάριο Σοντσέρτι.
6. Το Μουντιάλ του '74: Η «χρυσή βίβλος» γράφει ότι το Μουντιάλ του 1974 το κέρδισε η Δυτική Γερμανία, αλλά 42 χρόνια αργότερα για εκατομμύρια ανθρώπους είναι το Μουντιάλ της Ολλανδίας του Κρόιφ.
7. Η νίκη: «Αν το 1974 η Ολλανδία είχε κερδίσει τον παγκόσμιο τίτλο, ίσως κανείς δεν θα μιλούσε για εκείνο το παιχνίδι, για την τελειότητα του ποδοσφαίρου που παίξαμε. Ο μύθος μπορεί να αντλήσει δύναμη από την ήττα», είχε πει ο Κρόιφ.
8. Αξιοπρέπεια: Αρνήθηκε να παίξει στο Μουντιάλ του 1978, καθώς εκτός από τις ομάδες είχε να αντιμετωπίσει και τη χούντα του Βιντέλα. Τις ήττες τις άντεχε, τα υπεροπτικά καθάρματα όχι.
9. Επένδυση: «Στα 36 μου έκανα μία τρομερή επένδυση σε ένα χοιροστάσιο. Η αποτυχία με έκανε να συνειδητοποιήσω την πραγματικότητα. Είπα να ξεχάσω τους χοίρους, ο κόσμος μου είναι το ποδόσφαιρο», παραδέχθηκε.
10. Θρησκεία: «Στην Ισπανία, πριν από κάθε παιχνίδι, 22 παίκτες κάνουν το σταυρό τους: αν αυτό δούλευε, κάθε συνάντηση θα έληγε με ισοπαλία», τόνισε όταν τον είχαν ρωτήσει για τη θρησκεία.
11. Ίδρυμα και κανόνες: Ο Κρόιφ αφήνει πίσω του ένα ίδρυμα που δημιούργησε πάνω από 200 γήπεδα για νέα παιδιά. Το ίδρυμα Κρόιφ έχει 14 κανόνες. Ο πρώτος: «Το ομαδικό παιχνίδι. Για να κάνουμε τα πράγματα, θα πρέπει να τα κάνουμε μαζί». Ο 14ος, ο τελευταίος: «Η δημιουργικότητα. Είναι η ομορφιά του αθλητισμού».
Πηγή ΑΠΕ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου