Στη νέα κωμωδία που έγραψε και σκηνοθέτησε ο πολυταλαντούχος
Θανάσης Μαργαρίτης όλη η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα βαγόνι του intercity.
Πολλά πρόσωπα από όλα τα τμήματα του θεατρικού εργαστηρίου-παιδικό, εφηβικό,
ενηλίκων- έδωσαν το καλύτερο τους εαυτό και έδειξαν το ταλέντο τους στο
θεατρικό κοινό. Μια μικρή κοινωνία με τις ιδιαιτερότητες της, τον μικρόκοσμο
της με μυστήριο και μουσική. Ταλέντα που ψάχνουν να βρουν το φως και τη
δόξα πηγαίνοντας στη πρωτεύουσα, τη μεγάλη χοάνη που θα τους ρουφήξει και θα
τους γεννήσει την ελπίδα. Δύσκολο μα όχι ακατόρθωτο το έργο αφού όλες οι
παραστάσεις του ήταν η μια καλύτερη από την άλλη χωρίς να μπορώ να ξεχωρίσω
κάποια από αυτές.
Ας πάρουμε όμως από την αρχή μερικούς από τους ρόλους. Όχι
ότι θα αγνοήσω τους μικρότερους ρόλους και χαρακτήρες αφού ο καθένας είναι
ξεχωριστός. Ένα άρωμα, ένα ερέθισμα θέλω να σας δώσω ώστε να παρακολουθήσετε
πιο υποψιασμένοι τη θεατρική παράσταση. Ποιον θα μπορούσα να αγνοήσω; Πώς να μη
προβάλλω και πώς να μη στηρίξω τις προσπάθειες όλων των ερασιτεχνών που παίζουν
με τόσο μεγάλο επαγγελματισμό; Η συμμετοχή τους και η αφιέρωση του μετρημένου
ελεύθερου χρόνου τους στο θέατρο για μένα είναι άξιοι συγχαρητηρίων. Είναι τόσο
μετρημένος ο χρόνος σήμερα ακόμη και στη περιφέρεια με τα συνεχόμενα οικονομικά
προβλήματα που ταλανίζουν τον κόσμο που είναι πραγματικός άθλος η συμμετοχή
τους σε θεάματα. Η Τέχνη δυστυχώς είναι πάντα το παραπονεμένο παιδί. Το πρώτο
έξοδο που δυστυχώς “κόβουμε” από τον
οικογενειακό προυπολογισμό είναι το βιβλίο, το θέατρο, η συναυλία. Μέγα λάθος.
Αναρωτηθείτε πόσο πιο όμορφα αισθάνεστε ψυχικά μετά από μια παράσταση και θα το
καταλάβετε.
Μετά από πολλά χρόνια που παρακολουθώ τις παραστάσεις του
Θανάση Μαργαρίτη διαπιστώνω όλο και περισσότερο ότι έχει το ταλέντο να δίνει το
κατάλληλο ρόλο στο κατάλληλο
πρόσωπο. Ό,τι μέχρι σήμερα κι αν έχει
σκηνοθετήσει μας έχει αφήσει άφωνους. Δεν ξέρω αν ευθύνεται η “χημεία” που τον
δένει με τους ηθοποιούς, ή η κοπιαστική και επίπονη δουλειά του. Ξέρω όμως ότι
οι παρέες γράφουν ιστορία κι αυτό το έχει καταφέρει στο εργαστήρι του. Μπορώ ως
θεατής να το κρίνω από το αποτέλεσμα.
Ο σύζυγος και Άρχοντας Γιάννης Ζαβανδίας που τον έχουμε
απολαύσει σε προηγούμενες παραστάσεις και η ζηλιάρα σύζυγος Αγγελίνα Μασταγκά
που δεν τον άφηνε σε χλωρό κλαδί. Ένα
“ζευγάρι” που σου φορά το γέλιο στο πρόσωπο από την αρχή της παράστασης. Η
Θεοδώρα Γιαννακίδου που έπαιξε τον ρόλο της καθαρίστριας του τρένου δεν ήξερα
ότι κρύβει αυτό το ταλέντο. Η ροκού Σίσσυ Μακρίδου με τις ιδιαίτερες
προτιμήσεις ήταν από τις εκπλήξεις της παράστασης. Η υποκριτική της ήταν
υπέροχη. Η ποιήτρια Χρυσούλα Λουλοπούλου
μας φανέρωσε και το θεατρικό της ταλέντο. Ο ρόλος της Λίτσας Τουλούμπα που μου
θύμισε λίγο την Έφη Θώδη έδωσε ρέστα. Η Ζωή Γαλαξίδου που είχε δώσει το κρυφό της ραντεβού στη Ραφήνα, μέσω
facebook, έδωσε το δικό της στίγμα στη παράσταση. Καλά,
για την λοχαγό Εύα Μαυρομάτη δεν σας λέω τίποτε. Θα το διαπιστώσετε
μόνοι σας. Τους λυπήθηκα τους φαντάρους
Παναγιώτη Καραγιάννη και Γιώργο Σατλιμή που θα την είχαν λοχαγό την επόμενη
μέρα. Αφήνω εσάς να γελάσετε με τη καρδιά σας μαζί τους. Όσο για τη star
Κωνσταντίνα Τομπουλίδου ότι και να γράψω είναι λίγα. Η αστυνόμος Μαρία Παρλαπάνου, τα κορίτσια
Aλκμήνη Βαλλούς και Γαλάτεια Μπάκα, η έγκυος Δέσποινα Μιχαηλίδου, οι κοπέλες
Μαρία Λαφατζή και Χαρά Ζαφειροπούλου, η γραμματέας Νικολέτα Μπάκα, η
ζητιάνα Ράνια Αποστόλου ήταν τόσο καλές στο παίξιμο τους που νομίζω
ότι χωρίς αυτές δεν θα ήταν τόσο πολύ πετυχημένη η παράσταση.
Για το τέλος κράτησα τον εξάχρονο πιτσιρικά Θωμά Θεοχάρη από
το παιδικό τμήμα του θεατρικού εργαστηρίου. Το διαολάκι όπως τον αποκαλεί ο
σκηνοθέτης Θανάσης Μαργαρίτης. Και πώς
να μην είναι διαολάκι, πώς να μην είναι ένα μικρό ταλέντο αφού έμαθε τον ρόλο
του με τόση ευκολία ενώ οι γκριμάτσες και οι ζαβολιές του σε
κάνουν να λύνεσαι στα γέλια.
Προλαβαίνετε λοιπόν να κρατήσετε θέσεις για τα επόμενα
Σαββατοκύριακα και να τους θαυμάσετε. Όπως λέει ο σοφός λαός “ Το γέλιο
μακραίνει τη ζωή”. Αφήστε τα προβλήματα έξω από το θεατρικό εργαστήρι και απολαύστε την.
Μάγδα Παπαδημητρίου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου