"Κράτα με... δεν μου ανήκω πια!"

Σε κρατώ τόσο σφικτά ανάμεσα στα μουλιασμένα ακροδάκτυλα μου...
Σε κρατώ τόσο βαθιά μέσα στο στέρνο μου...
Ούτε ο χρόνος θα μπορέσει να σε πάρει μακρυά μου.

Σε κρατώ μέχρι να χωρίσουν τα χέρια από τους ώμους!
Είσαι αίμα μου πια, πνοή μου, ψυχή μου...
Ψυχή μου σε κρατώ!
Απόψε υπάρχεις για να υπάρχω...
Χάνεσαι για να χάνομαι...
Χάνομαι απόκληρος από τον χώρο!
Μαγαρίζω κάθε λοφάκι, κάθε λιμνούλα στο λιβάδι του κορμιού σου.
Γη μου σε κρατώ!
Διψάω για το νέκταρ που κυλάει από τις άκρες των βλεφάρων σου.
Ζωή μου σε κρατώ!
Το βλέμμα φωτιά, νερό, πάγος, σπέρνει ρίγοι.
Σφίξε με!
Νιώσε τα να διαπερνούν το σώμα.
Σου ανήκουν!
Κράτα με...
Δεν μου ανήκω πια!
Είμαι ελεύθερος...

 Σίσσυ Μακρίδου

Share on Google Plus

About KTIMA MORAITI

Με τα μάτια της Τέχνης,της Επιστήμης της Ειρωνίας, του Σαρκασμού αλλά και του Έρωτα και της Αγάπης ,βλέπουμε το σήμερα διαβάσουμε το χθες και ονειρευόμαστε το αύριο...