Στο πιο ψηλό λοφάκι, Μάνα, να με καρτεράς

Στο πιο ψηλό λοφάκι, Μάνα,
να με καρτεράς
στο πιο ψηλό που ν’ αγναντεύεις

μέχρι το βάθος του ορίζοντα το πέλαγος
μη σου ξεφύγει το καράβι.
Κι αν είναι άσπρα τα πανιά, μη με ρωτήσεις
«ποιος Θησέας σαβάνωσε το Μινώταυρο»
Κι αν πάλι μαύρα βάφτηκαν μη σκεφτείς πως είναι λάθος.
Κόπηκε ο μίτος της Αριάδνης και χάθηκα
στων υπογείων τις αδιέξοδες διαδρομές…
Μα ξέρεις πια…
στην άκρη του μπλε
να με συναπαντάς
στο ξέμπαρκο νησί μου…

20/08/2015

Ξερεις πια Νικολετα...

Share on Google Plus

About ektos-ylhs.blogspot.com/

Με τα μάτια της Τέχνης,της Επιστήμης της Ειρωνίας, του Σαρκασμού αλλά και του Έρωτα και της Αγάπης ,βλέπουμε το σήμερα διαβάσουμε το χθες και ονειρευόμαστε το αύριο...