Στο αχνό φως του φαναριού του δρόμου
ένας μικρός αλήτης φλυαρεί την αδέσποτη παρουσία του.
Προκαλεί τα αδιέξοδα
δοκιμάζει τη δύναμη των μυώνων του
σε περιστροφικές κινήσεις μιας ακατάληπτης ώρας
ξοδεύει χωρίς φειδώ τη νυχτωμένη περηφάνεια του
κι αρνιέται την επανάληψη των δακρύων.
Πάλι απόψε θα στεγάσει στον ουρανό την ερημιά του…
χωρίς ελπίδα να περιμαζέψει την απροσδιόριστη περιπλάνηση
στο μαύρο της ζωής του.
Μάτια φωτιά
καρβουνιασμένο από τις πτώσεις δέρμα
χέρια λειψά στων αγγιγμάτων την απόλαυση…
Τι περιμένει στατικός κι αδιάφορος;
Τη ματαιωμένη συνάντηση των ονείρων
ή εκείνη τη θλιβερή μοιρασιά
της αποστροφής και του θανάτου;
Γύρισε
Με τα τραγούδια του αέρα στο κατάρτι
Με αποδεκατισμένα όνειρα στους πόρους των δακρύων…
Νικολέτα Ανδριανή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου