πίσω μου τα γυρίζεις σαν αντίδωρο.
Γι αυτό κι όλο σε ψάχνω
σε αδιάβατους δρόμους
και τραγικά αδιέξοδα
σε ποταμούς λύπης που δε γυρίζουν πίσω
κι όλο σε ψάχνω
λυγίζουν τα γόνατα στην αναζήτηση
γέρνουν οι δρόμοι στο βάρος της έλλειψης
βουβαίνεται η φωνή στο βάθος του πνιγμού
εκατοντάδες μίλια μακριά
πάνω από τα σύννεφα
πέρα από τη θάλασσα
πέρα πολύ από όλα
είσαι κρυμμένος
και δε μπορώ να σε βρω
και δε μπορώ να σε δω
και ούτε σε φτάνουν τα λόγια μου
όλες τις λέξεις που σου χάρισα
πίσω μου τις γύρισες
κύλισαν από το δίχτυ του ονείρου
κι έφτασαν εκεί
που φωλιάζουν οι φόβοι μου...
πέρα πολύ
πέρα από όλα...
Νικολέτα Ανδριανή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου