Mαζί με την «Άνοιξη» του Μποτιτσέλι, η «Γέννηση της
Αφροδίτης» ανήκει αναμφισβήτητα στα πιο αναγνωρίσιμα έργα τέχνης όλων των
εποχών. Ό,τι και να πούμε για το αριστούργημα αυτό είναι λίγο. Η Αναγέννηση
είχε βρει πλέον τον ιδανικό εκφραστή του πνεύματος της. Η μυθολογία βρίσκεται
στο επίκεντρο της θεματολογίας του έργου, απεικονίζοντας την Αφροδίτη όπως
αναδεικνύεται από τον αφρό της θάλασσας, μια πανέμορφη, άκρως ερωτική Αφροδίτη
– περισσότερο ονειρική και ιδεατή, παρά «ρεαλιστική», όπως αντίστοιχα ονειρικό
και εξωπραγματικό φαντάζει το τοπίο γύρω.
Μύθος, φύση, γυναίκα, θάλασσα και έρωτας. Πόσο έχουμε φύγει
πια από τα ασφυκτικά πλαίσια της θρησκείας! Πόσο είχε αλλάξει ο άνθρωπος! Κι
όμως, τόσους αιώνες μετά, φαίνεται ακόμα δεν έχουμε πιάσει το νόημα, ένα νόημα
που βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου