ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΣΕ ΜΕΝΑ - ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ

Σοῦ εἶπα:

– Λύγισα.

Καὶ εἶπες:

– Μὴ θλίβεσαι.

Ἀπογοητεύσου ἥσυχα.

Ἤρεμα δέξου νὰ κοιτᾷς

σταματημένο τὸ ρολόι.

Λογικὰ ἀπελπίσου

πῶς δὲν εἶναι ξεκούρδιστο,

ὅτι ἔτσι δουλεύει ὁ δικός σου χρόνος.

Κι ἂν αἴφνης τύχει

νὰ σαλέψει κάποιος λεπτοδείκτης,

μὴ ριψοκινδυνέψεις νὰ χαρεῖς.

Ἡ κίνηση αὐτὴ δὲν θά ῾ναι χρόνος.

Θά ῾ναι κάποιων ἐλπίδων ψευδορκίες.

Κατέβα σοβαρή,

νηφάλια αὐτοεκθρονίσου

ἀπὸ τὰ χίλια σου παράθυρα..

Γιὰ ἕνα μήπως τ᾿ ἄνοιξες.

Κι αὐτοξεχάσου εὔχαρις.

Ὅ,τι εἶχες νὰ πεῖς,

γιὰ τὰ φθινόπωρα, τὰ κύκνεια,

τὶς μνῆμες, ὑδροροὲς τῶν ἐρώτων,

τὴν ἀλληλοκτονία τῶν ὠρῶν,

τῶν ἀγαλμάτων τὴν φερεγγυότητα,

ὅ,τι εἶχες νὰ πεῖς

γι᾿ ἀνθώπους ποὺ σιγὰ-σιγὰ λυγίζουν,

τὸ εἶπες.

Share on Google Plus

About KTIMA MORAITI

Με τα μάτια της Τέχνης,της Επιστήμης της Ειρωνίας, του Σαρκασμού αλλά και του Έρωτα και της Αγάπης ,βλέπουμε το σήμερα διαβάσουμε το χθες και ονειρευόμαστε το αύριο...