Της Σοφίας Πετρίδου
Επιστημονικός όρος: Ως ηθική παρενόχληση ορίζεται η κάθε προμελετημένη υποβίβαση ενός ανθρώπου και οι επαναλαμβανόμενες εχθρικές πράξεις εναντίον του με σκοπό την ψυχική εξόντωση του χωρίς την χρήση φυσικής βίας.
Πιστεύω πως και εσείς θα δείτε το εαυτό σας σε πολλά από αυτά που θα περιγράψω.
Ήμουν σπουδάστρια που κατάφερα να πάρω όλες τις υποτροφίες των εξαμήνων, με αποτέλεσμα να εγείρω ειλικρινά άθελα μου την ζήλεια κάποιων ατόμων που δεν μπορούσαν να τα καταφέρουν όπως εγώ, δικαίωμα τους, γούστο τους και καπέλο τους. Δεν φταίω αν κάποια άτομα δεν διάβαζαν! Ήταν ενήλικοι άνθρωποι που υποτίθεται ότι ήρθαν με έναν σκοπό. Ποτέ δεν καταδέχτηκα να στηριχτώ στην βοήθεια των άλλων γιατί ήθελα να τα καταφέρω με το δικό μου μυαλό, δηλαδή τόσο ανάξιο θεωρούσαν κάποιοι τον εαυτό τους ώστε να μην μπορούν να διαβάσουν. Λίγη αξιοπρέπεια βρε αδερφέ για την αυτοεκτίμηση τους. Και γιατί να βοηθήσω ένα άτομο ή δύο ή τρία που θυμούνται να σου μιλήσουν μόνο στην εξεταστική περίοδο; Δεν κατάλαβα! το πτυχίο είναι κοινοπραξία;
Και να οι ειρωνείες, οι χυδαίες βρισιές, το θάψιμο, τα υποτιμητικά βλέμματα και εκφράσεις σε κάθε διάλλειμα, μέσα στο μάθημα, επί μήνες, ακόμα και μπροστά στους αξιότιμους καθηγητές μας, οι οποίοι βέβαια είναι μορφωμένοι και καταλάβαιναν τι συμβαίνει. Τέτοιο θράσος δεν θα το ξεχάσω, πως μπορώ άλλωστε; Πως μπορώ να ξεχάσω τον ψυχικό πόνο, την ηθική παρενόχληση, τα ατελείωτα κλάματα, τις τύψεις που στενοχωριόντουσαν οι γονείς με αυτά που βλέπανε; Να ρωτήσω: πως θα ξεπληρώσετε καρμικά όλο αυτό το κακό που κάνατε; Εάν αυτό που υπέφερα δεν είναι bullying τότε τι είναι; Στενοχωριόμουν γιατί δεν ήξερα ποιο είναι το σφάλμα μου! Τι τους έκανα; Έχουν περάσει τόσα χρόνια και παρ’ όλα αυτά εγείρω συνεχώς το θέμα στο μυαλό μου γιατί δεν μπορώ να ξεχάσω, τόσο βαθύ ήταν το τραύμα και όποιος θέλει ας έρθει να μου πει το αντίθετο, είμαι δεκτική για συζήτηση. Ξέρετε που μένω, η πόρτα του σπιτιού μου είναι ανοιχτή για κάθε πολιτισμένη συζήτηση. Διότι δεν έβρισα ποτέ, κοιτούσα τις σπουδές μου με πολύ αγάπη και αφοσίωση γι’ αυτό τον ενδιαφέροντα κλάδο της πληροφορικής που μου γέμιζε την ψυχή.
Πως έρχεται λοιπόν ένας ξένος άνθρωπος (εννοώ όχι συγγενής ή γνωστός) και με παρενοχλεί; Ποιος τους έδωσε το δικαίωμα; Ποιοι νομίζουν ότι είναι; Μάλλον είσαι σημαντικός-ή για να ασχολούνται μαζί σου.
Πιστεύω πως οι συμπλεγματικοί άνθρωποι έχουν ανάγκη από ψυχολογική υποστήριξη διότι προσπαθούν να υπάρχουν μέσα από τους άλλους, νομίζουν πως έτσι γίνονται πιο αποδεκτοί, πιο cool και κρύβουν τις δικιές τους ελλείψεις και ανασφάλειες. Πείτε πως είμαι υπερβολική, αλλά εγώ τα έζησα, εγώ τα ξέρω, εγώ τα θυμάμαι και όποιος θέλει να μου πει επιχειρήματα και όχι βρισιές .
Επιτρέψτε μου να πω, ότι πιστεύω στην Θεία Δικαιοσύνη ή μοίρα ή όπως σας αρέσει πείτε το, το κακό που κάνεις γυρίζει σ’ εσένα, όπως και το καλό, είμαστε μαγνήτες που έλκουμε καταστάσεις σύμφωνα με τα πεπραγμένα μας, τα λόγια και τις σκέψεις μας.
Δεν επιτρέπεται, αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, να ενοχλείς ή να παρενοχλείς τον συνάνθρωπο σου διότι δεν γνωρίζεις αν αυτό το άτομο είναι ήδη πολύ πιεσμένο από άλλες καταστάσεις που δεν σου πάει το μυαλό, έρχεσαι και εσύ και κοντεύεις να τον τρελάνεις! Με ποιο δικαίωμα όλα αυτά;;
Οι άνθρωποι δεν είναι παιχνίδια και σάκοι του box να ξεσπάμε τα εσώψυχα μας, αν θέλετε κάτι τέτοιο υπάρχουν ωραιότατα ανάκλιντρα στα ψυχιατρικά ιατρεία για να λύσετε τα κόμπλεξ σας με τον θεράποντα ιατρό.
Το μήνυμα μου είναι το εξής: Η μάνα μας, μας γέννησε για να γελάμε και να είμαστε ευτυχισμένοι με τους ανθρώπους που αγαπάμε. Μην επιτρέπετε σε κανέναν, μα σε κανέναν να στερήσει αυτό το Θείο δώρο, ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΕ!!!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου