Δεν ορθώνονται φράκτες στην ορμή της θάλασσας
κι εσύ το ξέρεις...
δεν υψώνονται συρματοπλέγματα στο αγνάντεμα του ουρανού
κι εσύ το ξέρεις...
σφίγγεις τα δόντια στον επερχόμενο κατακλυσμό
ακονίζεις τα νύχια στην πέτρα της αγανάκτησης
ορθώνεσαι
μετέωρος συρμάτων με άλμα επί ζωή
ίπτασαι
ανέγγιχτος απ’ την κραυγή των θυτών
σε δοκιμές υπέρτατης μεταρσίωσης
και σου ζητώ... τι σου ζητώ;
φράξε μια νύχτα τη θάλασσα
ύψωσε πλέγμα στον ουρανό
κι άσε να περιφέρομαι
στο νυχτωμένο γαλάζιο
να σου μιλώ
κι εσύ ξέρεις
έχουν τη σκλαβιά τους
κι οι εξομολογήσεις
Νικολέτα Ανδριανή
κι εσύ το ξέρεις...
δεν υψώνονται συρματοπλέγματα στο αγνάντεμα του ουρανού
κι εσύ το ξέρεις...
σφίγγεις τα δόντια στον επερχόμενο κατακλυσμό
ακονίζεις τα νύχια στην πέτρα της αγανάκτησης
ορθώνεσαι
μετέωρος συρμάτων με άλμα επί ζωή
ίπτασαι
ανέγγιχτος απ’ την κραυγή των θυτών
σε δοκιμές υπέρτατης μεταρσίωσης
και σου ζητώ... τι σου ζητώ;
φράξε μια νύχτα τη θάλασσα
ύψωσε πλέγμα στον ουρανό
κι άσε να περιφέρομαι
στο νυχτωμένο γαλάζιο
να σου μιλώ
κι εσύ ξέρεις
έχουν τη σκλαβιά τους
κι οι εξομολογήσεις
Νικολέτα Ανδριανή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου