ή μεταμέλεια, λένε, φοράει ξυλοπάπουτσα,

Η μεταμέλεια, λένε, φοράει ξυλοπάπουτσα, -
 κι αν κάνεις αν κοιτάξεις σ’ αυτόν ή στον άλλον καθρέφτη,
 πίσω απ’ τη σκόνη και τις ραγισματιές,
 διακρίνεις πιο θαμπό και πιο τεμαχισμένο το πρόσωπό σου,
 το πρόσωπο σου που άλλο δε ζήτησες στη ζωή
 παρά να το κρατήσεις καθάριο κι αδιαίρετο.
 Τα χείλη του ποτηριού γυαλίζουν στο φεγγαρόφωτο
 σαν κυκλικό ξυράφι – πώς να το φέρω στα χείλη μου;
 όσο κι αν διψώ, - πώς να το φέρω; - Βλέπεις;
 έχω ακόμη διάθεση για παρομοιώσεις, - αυτό μου απόμεινε,
 αυτό με διαβεβαιώνει ακόμη πως δε λείπω.
 Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου.
 Γ.Ρ.

Share on Google Plus

About ektos-ylhs.blogspot.com/

Με τα μάτια της Τέχνης,της Επιστήμης της Ειρωνίας, του Σαρκασμού αλλά και του Έρωτα και της Αγάπης ,βλέπουμε το σήμερα διαβάσουμε το χθες και ονειρευόμαστε το αύριο...