Ο ιμπρεσιονισμός ήταν η «νέα ζωγραφική» που έφερε στο
προσκήνιο και τη «νέα γυναίκα». Γυναίκες ζωγράφοι όπως η Μπερτ Μορισό και η
Μαίρη Κάσατ έπαιρναν μέρος στις μεγάλες εκθέσεις του Παρισιού. Έννοιες όπως
«γυναικείο φύλο, θηλυκότητα, ερωτισμός» επανεξετάστηκαν, λέξεις όπως
«χειραφέτηση» και «ισότητα» άρχισαν να αποκτούν νόημα και οι εξιδανικευμένες,
μυθικές Αφροδίτες των κλασικών ζωγράφων οδηγήθηκαν στην πόρτα εξόδου.
Ο ιμπρεσιονισμός καλλιεργήθηκε στο Παρίσι, την πρωτεύουσα
της κομψότητας, της κουλτούρας και της διασκέδασης. Σε μια εποχή που δρόμοι της
γαλλικής πρωτεύουσας άρχισαν να φωτίζονται με ηλεκτρικό ρεύμα και άμαξες
μετέφεραν τα καλοντυμένα ζευγάρια στις όπερες και τα καφενεία. Από την άλλη
υπήρχαν οι πόρνες που προσπαθούσαν να βγάλουν το μεροκάματο, οι εργάτριες των
βιοτεχνιών και οι ανεξάρτητες, μορφωμένες γυναίκες των σαλονιών.
Σ’ αυτά τα μέρη έψαχναν οι ιμπρεσιονιστές τη γυναίκα. Στην
καθημερινότητα. Όπως έγραφε κι ένας διανοούμενος της εποχής, «ίσως κάποια μέρα
η ζωντανή γυναίκα με την ανασηκωμένη μυτούλα θα ξεπεράσει την ελληνική Αφροδίτη
από μάρμαρο, με την ίσια μύτη και το βαρύ πιγούνι».
«Οι γυναίκες δεν
είναι πλέον διακοσμητικά, άβουλα πλάσματα», έγραφε ένας διορατικός κριτικός της
εποχής. «Ένα γυναικείο πορτρέτο θα πάψει να είναι ένα ταμπλό και θα γίνει ένα
φανερό, αναλυτικό και ιδεαλιστικό ντοκουμέντο».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου