Το
κορμί μου μουλιασμένο στο άρωμα σου.
Οι
σκέψεις χωμένες στην υφή του λαιμού σου
Πάθος…
Το πάθος που βαδίζει πάνω στους σπόνδυλους της νιότης σου.
Φόβος…
Ο φόβος που να σπάσεις τις αισθήσεις δεν σου επιτρέπει.
Σκαλισμένα
βλέμματα παγώνουν την νύχτα.
Καθ’
ομοίωσιν των Θεών χυνόμαστε σε ένα ντελίριο.
Κατ’
εικόνα των δαιμόνων χορεύουμε την αμαρτία.
Ο
απόηχος της ανθρωπότητας συμπονεί τα πάθη.
Βάθος…
Το βάθος του χρόνου ρηχαίνει.
Ρίγος
… Το ρίγος τυχοδιώκτης που επιστρέφει.
Που
ανήκει αυτός ο χρόνος;
Χάνει
η στιγμή τον κόσμο.
Και
κάπου εκεί τα μάτια βουρκωμένα ξεδιαλύνουν.
Ξεκάθαρα
πια με βανδαλίζουν.
ΣΙΣΣΥ ΜΑΚΡΙΔΟΥ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου