Τζ.Ρ.Ρ. Τόλκιν ( 1892-1973 ,
Άγγλος συγγραφέας)
«Το μόνο που πρέπει να
αποφασίσουμε είναι τι θα κάνουμε με το χρόνο που μας έχει δοθεί.»
Γεννηθείς στις 3 Ιανουαρίου του
1892, στο Μπλουμφοντέιν της Νότιας Αφρικής, ήταν το πρώτο παιδί της οικογένειας
Άρθουρ Τόλκιν και της Μέιμπελ Σάφιλντ, ακολούθησαν ύστερα άλλα δύο αδέλφια. Σε
ηλικία τριών ετών πήγαν μαζί με τη μητέρα του, ταξίδι στην Αγγλία, για να
επισκεφτούν συγγενείς. Στο μεταξύ ο πατέρας του, πεθαίνει στην Αφρική και έτσι
αναγκάστηκαν να παραμείνουν στους συγγενείς τους.
Μάλιστα, η θεία του είχε μια
φάρμα εν ονόματι Μπαγκ Εντ. Την ονομασία που έδωσε αργότερα στη κατοικία του
πρωταγωνιστή Χόμπιτ, Μπίλμπο Μπάγκινς.
Ο Τόλκιν έμαθε να διαβάζει σε
ηλικία τεσσάρων ετών και πολύ σύντομα έγραφε με μεγάλη άνεση.
Το 1910 ξεκίνησε η ανώτερη
ακαδημαϊκή μόρφωση στο σχολείο Κινγκ Έντουαρτ στο Μπέρμιγχαμ, όπου διαπρέπει
στις γλώσσες. Διδάσκεται Λατινικά, Ελληνικά, Αγγλο-σαξωνικά, Μέσα Αγγλικά και
συμβάλει με έξι εργασίες στην Επετηρίδα του σχολείου. Το 1911 γίνεται δεκτός
στο κολλέγιο Έξετερ της Οξφόρδης, όπου μελετά τους κλασσικούς, Παλαιά Αγγλικά,
τευτονικές γλώσσες, Ουαλικά και Φινλανδικά. Κανείς δεν εξεπλάγη που ο νεαρός
επέλεξε να μελετήσει την αγγλική γλώσσα και τη λογοτεχνία. Έχοντας ως Ιδιαίτερη
αδυναμία στους ισλανδικούς μύθους, όπως του Μπέογουλφ και στη μελέτη των
παλαιότερων μορφών της αγγλικής γλώσσας, που συνδύαζαν σαξονικά και
σκανδιναβικά στοιχεία. Από αυτά επηρεάστηκε και δημιούργησε αργότερα τη γλώσσα
των ξωτικών στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Σύντομα διαφαίνεται η κλίση του στην
φιλολογία, αρχίζοντας να δημιουργεί τις
δικές του γλώσσες. Παίρνει το πτυχίο του το 1915 και αμέσως κατατάσσεται στο
στρατό, στους Τυφεκιοφόρους του Λάνγκασαιρ. Λίγο πριν φύγει για τα μέτωπα της
Γαλλίας παντρεύεται την μοναδική αγάπη της ζωής και παντοτινή μούσα του, Ήντιθ
Μπρατ. Ο λόχος του στέλνεται στο Δυτικό Μέτωπο και παίρνει μέρος στη φονική
Μάχη του Σωμ, υπηρετώντας ως ανθυπολοχαγός. Σχεδόν όλοι οι φίλοι του
σκοτώνονται. Ο Τόλκιν αρρωσταίνει με τυφοειδή πυρετό και επιστρέφει στην Αγγλία
για θεραπεία. Στα χαρακώματα έχει ήδη ξεκινήσει τη δημιουργία της Μέση-γης,
γράφοντας ένα μικρό διήγημα με τίτλο «Η Πτώση της Γκόντολιν».
Δεν βρέθηκε στο μέτωπο ξανά μέχρι
και το τέλος του πολέμου και μάλιστα για ένα διάστημα έμενε μαζί με τη σύζυγό
του. Σε ένα πρωινό περίπατο, που είχανε πάει μαζί στο δάσος, βρήκαν ένα ξέφωτο
όπου η γυναίκα του Έντιθ άρχισε ξαφνικά να χορεύει και ο Τόλκιν περιέγραψε τη
στιγμή σε επιστολή του: “Εκείνες τις μέρες τα μαλλιά της ήταν κατάμαυρα, το
δέρμα της αψεγάδιαστο και τα μάτια της έλαμπαν περισσότερο από ποτέ. Και
τραγουδούσε και χόρευε”. Η ταφόπλακα των Τόλκιν Από εκείνο τον περίπατο
εμπνεύστηκε μία από τις διασημότερες ιστορίες του, τον έρωτα του θνητού Μπέρεν
και της αθάνατης Λούθιεν. Η απόγονος της Λούθιεν, Άργουεν, είναι χαρακτήρας του
“Άρχοντα των “Δαχτυλιδιών” και ερωτεύεται και αυτή τον θνητό Άραγκορν.
Μετά την αποστράτευση του
προσλαμβάνεται ως λεξικογράφος για το Oxford English Dictionary. Αρχίζει να
δουλεύει με σοβαρότητα τη δημιουργία των γλωσσών που είχε στη φαντασία του ως
ομιλία των Ξωτικών, έχοντας ως βάση τα Φινλανδικά και τα Ουαλικά. Ενώ έχει ήδη
ξεκινήσει να γράφει τα “Lost Tales”, ιστορίες με Ξωτικά, Ανθρώπους και άλλα
πλάσματα, ώστε να δώσει πολιτισμικό υπόβαθρο στις γλώσσες αυτές.
Το 1920 διορίζεται καθηγητής στο
Πανεπιστήμιο του Λιντς, όπου συνεργάζεται με τον Ε.Β. Γκόρντον στη περίφημη
έκδοση του « Ο Σερ Γκαγουέιν και ο Πράσινος Ιππότης». Με τα γραπτά του συμμετέχει
σε πολλά έντυπα της εποχής, όπως τα περιοδικό «Γκρίφον», «Μικρόκοσμος» και
«Ποίηση του Γιορκσάιρ». Το 1925 παίρνει την θέση του διδάκτορα Αγγλο-σαξωνικής
στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Παραμένει εκεί για 30 χρόνια, μέχρι την
συνταξιοδότηση του το 1955. Οι επιστημονικές του δημοσιεύσεις δεν είναι πολλές,
είναι όμως εξαιρετικά υψηλού επιπέδου. Σημαντικότερη όλων είναι ίσως η διάλεξη
του με θέμα “Beowulf, the Monsters and the Critics”. Στην Οξφόρδη γίνεται
ιδρυτικό μέλος μιας παρέας με κοινά ενδιαφέροντα, που ονομάστηκαν “The
Inklings”. Οι καλοί φίλοι συναντιόταν τακτικά για ποτό, συζήτηση και αναγνώσεις
των υπό συγγραφή έργων τους. Μέλος της συγγραφικής παρέας είναι και ο μετέπειτα
επίσης γνωστός συγγραφέας C. S. Lewis και μεταξύ τους αναπτύσσεται μια πολύ
στενή φιλία.
Τη συγκεκριμένη εποχή συμβαίνει
το καθοριστικό γεγονός που στιγμάτισε το όνομα του, κάνοντας τον γνωστό σε
ολόκληρο των κόσμο. Διορθώνοντας διαγωνίσματα, ο καθηγητής, χωρίς να το
συνειδητοποιήσει, γράφει σε μια λευκή κόλα: «Σε μια τρύπα στο χώμα ζούσε ένας
Χόμπιτ». Θέλοντας να εξηγήσει στον εαυτό του τι είναι ένας Χόμπιτ, ξεκίνησε να
γράφει μιαν ιστορία, που έμελλε να γίνει άμεσα κλασσική. Αρχικά την διηγήθηκε
σαν παραμύθι στα παιδιά του, μετά την διάβασε στους φίλους του και το 1936 ο
Λούις την έστειλε στον εκδοτικό οίκο Allen & Unwin. Όπου και εκδόθηκε
έχοντας μεγάλη επιτυχία το 1937 με την ονομασία «Χόμπιτ». Κάνοντας του
καθηγητές, να ζητάνε τη συνέχεια.
Στο «Χόμπιτ» είχαν ήδη γίνει
κάποιες συγκαλυμμένες αναφορές στον κόσμο της Μέσης-γης. Η μανία του κόσμο να
μάθει τη συνέχεια του έδωσε την ευκαιρία να αξιοποιήσει πολλά κομμάτια από τα
“Lost Tales” , που πλέον ονομάζει “The Silmarillion”. Δίνοντας μεγάλη σημασία
στην παραμικρή λεπτομέρεια, που η συγγραφή του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» διαρκεί
σχεδόν 17 χρόνια. Τελικά εκδίδεται τμηματικά, σε τρείς τόμους, το 1954 και
1955. Γίνεται δεκτό με μεγάλη θέρμη από το αναγνωστικό κοινό, διχάζοντας όμως
τους κριτικούς. Η μεγάλη δημοτικότητα του βιβλίου έρχεται αργότερα, με την
έκδοση του σε μορφή paperback στις αρχές τις δεκαετίας του ’60. Σχεδόν 60
χρόνια μετά, το έπος του καθηγητή Τόλκιν έχει πουλήσει πάνω από 100 εκατομμύρια
αντίτυπα και έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από 25 γλώσσες.
Ο Τζ.Ρ.Ρ. Τόλκιν πέθανε σε ηλικία
81 ετών, στις 2 Σεπτεμβρίου 1973. Αλλά αυτό δεν σήμανε και το τέλος της
Μέσης-γης. Ο γιος του Κρίστοφερ συνέχισε το έργο του, συγκεντρώνοντας και
ταξινομώντας τα κείμενα του πατέρα του.
Το «Σιλμαρίλιον» εκδίδεται το
1977. Έκτοτε έχουν εκδοθεί αρκετά ακόμα έργα του καθηγητή. Η τεράστια επιτυχία
του έργου του έδωσε το έναυσμα σε πολλούς συγγραφείς να ασχοληθούν με την επική
φαντασία. Συνεπώς, όλοι οι υπέροχοι φανταστικοί κόσμοι που γνωρίζουμε σήμερα, όλοι οι ήρωες που έχουμε αγαπήσει, είναι δική του κληρονομιά.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου