Η ΣΕΛΗΝΗ
(συνέχεια...)
Το
πρωί ξύπνησα από ένα δυνατό θόρυβο, τινάχτηκα πάνω μούσκεμα στον ιδρώτα. «Ποιος
είσαι και τι θες;!» Φώναξα, με τα δάχτυλα μου λυγισμένα σε σχήμα γροθιάς.
«Είμαι
η αδελφή σου και θέλω να σκουπίσω!» Μου απάντησε, στα χέρια της κρατούσε μια
ξύλινη σκούπα. «Τι με κοιτάς;! Αν περιμένω από εσένα, θα με πάρει το βράδυ.»
Λύγισε τα πόδια της, χώνοντας τη σκούπα κάτω από τον καναπέ. Σηκώθηκα γρήγορα να
την βοηθήσω, έδωσε σε εμένα τη σκούπα και εκείνη πήγε να βάλει το φαγητό στη
φωτιά.
Από
τη μυρωδιά κατάλαβα πως ήταν το αγαπημένο μου φαγητό, φασολάδα. Δε μαγειρεύει
πολύ συχνά φασολάδα, σχεδόν καθόλου δηλαδή. Δε της αρέσει. Σήμερα έχω τη
τιμητική μου, γέλασα γεμάτος χαρά, υπέθεσα πως το έκανε εσκεμμένα.
«Ωρίων!»
Με φώναξε δυνατά. «Ωρίων, έλα να φάμε. Ωρίων!»
Σας
κάνει εντύπωση το όνομα μου, γιατί μοιάζει πρωτότυπο. Ωρίων, είναι ένας
αστερισμός που σημειώθηκε κατά την αρχαιότητα από τον Πτολεμαίο. Σύμφωνα με την
λαογραφία, στους αρχαίους ιστορικούς χρόνους, ο αστερισμός του Ωρίωνα ήταν ο
φόβος των τότε ναυτιλλομένων, καθώς η εμφάνιση του στον ανατολικό ορίζοντα
συνέπιπτε, με το ξεκίνημα της εποχής των μεγάλων τρικυμιών.
«Έρχομαι
Μένσα.» Της απάντησα δυνατά, σκουπίζοντας κάτω από το κρεβάτι μου.
Καλά ακούσατε, Μένσα. Αυτό το όνομα δόθηκε,
στη μεγάλη μου αδελφή. Είναι αστερισμός του νότιου ημισφαιρίου, έχοντας το
σχήμα τραπεζοειδές.
«Να
βγάλω πρώτα τα σκουπίδια έξω.» Έδεσα τη μαύρη σακούλα σκουπιδιών και τη πέταξα
έξω στον μεγάλο κάδο.
Μοσχοβολούσε
όλο το σπίτι, από τη μυρωδιά της νόστιμης σούπας. «Φασολάδα.» Είπα εισπνέοντας
πάνω από τη κατσαρόλα. «Είμαι ευτυχισμένος.» Είπα τρίβοντας τις παλάμες των
χεριών μου, έπιασα το κουτάλι και ξεκίνησα να τρώω. Εκείνη δε μιλούσε, έτρωγε
με αργές κινήσεις ψωμί και τυρί. Σας είπα πως δεν της αρέσει η φασολάδα. Έτσι
και αλλιώς, η αδελφή σπάνια έχει όρεξη για φαγητό. Μπορεί να μείνει νηστικιά
για μια εβδομάδα ή εκτός κι αν τρώει σε στιγμές που δε τη βλέπω. Αφού καταπιά
και τη τελευταία κουταλιά, έτριψα τη κοιλιά μου με ευχαρίστηση. Η Μένσα
σηκώθηκε παίρνοντας τα πιάτα και τα έβαλε στο νεροχύτη. Σηκώθηκα από το τραπέζι
και πήγα να κάτσω στον καναπέ.
(συνεχίζεται...)
CONSTANTINE
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου