Σιχαίνομαι την απάθεια της γενιάς μου. Σιχαίνομαι την απάθεια τη δική μου

Είναι καλύτερα να σβήσεις παρά να ξεθωριάσεις.” Με αυτό το στίχο του Neil Young, ο Kurt Cobain έκλεισε το σημείωμα της αυτοκτονίας του, συνοψίζοντας είκοσι επτά χρόνια τα οποία, από τη δική του οπτική γωνία, ήταν γεμάτα βαρεμάρα, γκρίνια, φυσικό και ψυχολογικό πόνο, ανηδονία. Κυρίως ανηδονία. Είχε τον κόσμο στα πόδια του, είχε αποκτήσει ό,τι του έλειψε από την παιδική ηλικία, είχε οικογένεια, μία κόρη, είχε την αναγνώριση από μια τεράστια κοινότητα στη μουσική και όμως δεν μπορούσε να το απολαύσει. Σε τέτοιο βαθμό που απορούσε και ο ίδιος.

Ο Κερτ Κομπέιν (Kurt Donald Cobain, 20 Φεβρουαρίου 1967 – 5 Απριλίου 1994), ήταν Αμερικανός μουσικός, γνωστός ως ο ηγέτης, τραγουδιστής, κιθαρίστας και συνθέτης του ροκ συγκροτήματος Nirvana. Σχημάτισε το συγκρότημα το 1987 μαζί με τον Krist Novoselic και τα επόμενα 2 χρόνια συνδέθηκε με την ανερχόμενη σκηνή του grunge στο Σιάτλ.

Το 1991, το τραγούδι Smells Like Teen Spirit από τον δίσκο Nevermind θεωρείται ότι είχε καταλυτική επίδραση στην απομάκρυνση της ροκ μουσικής από τα κυρίαρχα είδη της δεκαετίας του 1980 και στην ανάδειξη του grunge και της εναλλακτικής ροκ σκηνής. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης χαρακτήρισαν το τραγούδι «ύμνo» μιας ολόκληρης γενιάς  και ο ίδιος ο Κομπέιν θεωρήθηκε εκπρόσωπος της αποκαλούμενης Generation X. Το 1993, ο εκδότης του περιοδικού Rolling Stone, David Fricke, χαρακτήρισε τον Κομπέιν «Τζον Λένον» του grunge.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Κομπέιν αντιμετώπισε προβλήματα εθισμού σε ναρκωτικές ουσίες. Βρέθηκε νεκρός στην κατοικία του στο Σιάτλ, στις 5 Απριλίου 1994. Κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί εικασίες ότι ο θάνατος του Κομπέιν ήταν δολοφονία . Ο Κομπέιν είχε παντρευτεί στις 24 Φεβρουαρίου 1992 την τραγουδίστρια Κόρτνεϊ Λαβ, αρχηγό του συγκροτήματος Hole, με την οποία απέκτησαν μία κόρη, την Φράνσις Μπιν.

Share on Google Plus

About ektos-ylhs.blogspot.com/

Με τα μάτια της Τέχνης,της Επιστήμης της Ειρωνίας, του Σαρκασμού αλλά και του Έρωτα και της Αγάπης ,βλέπουμε το σήμερα διαβάσουμε το χθες και ονειρευόμαστε το αύριο...