Κατερίνα Γώγου:Πέθανε σαν σήμερα πριν από 23 χρόνια. Η σύντομη, αντισυμβατική ιστορία της.

Το ευρύ κοινό την έμαθε από χαριτωμένους ρόλους στο ελληνικό σινεμά της Φίνος Φιλμ, στο πλευρό μεγάλων ονομάτων, όπως της Αλίκης Βουγιουκλάκης ή της Τζένης Καρέζη. Ανάμεσα όμως σε αυτά τα σπουδαία ονόματα, κατάφερνε να ξεχωρίζει με τις αλλοπρόσαλες γκριμάτσες της και τα εκφραστικά της μάτια. Σύντομα όμως, σταμάτησε να είναι "το χαρούμενο δουλικό"- όπως χαρακτήριζε η ίδια τους ρόλους της σε αυτές τις ταινίες, και έγινε αυτό που την καθιέρωσε. Η επαναστάτρια ποιήτρια των Εξαρχείων
Κατέβαινε σε πορείες, συμμετείχε σε καταλήψεις, ερχόταν σε επαφή με αναρχικούς ή αριστερούς. Το σπίτι της υποδεχόταν προσωπικότητες όπως ο Νικόλας Άσιμος, ο Παύλος Σιδηρόπουλος (η "Καταραμένη Αγία Τριάδα"), εκδότες, ποιητές, ζωγράφους και σκηνοθέτες. Η Κατερίνα γνώρισε φήμη και δόξα, χρήματα και αναγνωρισιμότητα με την έκδοση της ποιητικής της συλλογής "Τρία κλικ αριστερά" (η οποία εκδόθηκε με τη βοήθεια του Νάνου Βαλαωρίτη και στην Αμερική), από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Η Κατερίνα έγινε γνωστή σε κάθε "ασυβίβαστη" γωνιά της Ελλάδας

Η Κατερίνα Γώγου είχε αυτοκτονήσει με αλκοόλ και ψυχοφάρμακα μια Δευτέρα πριν από 22 χρόνια. Φαίνεται πως δεν άντεξε να ζήσει ακόμα μία Κυριακή. Στην κηδεία της οι άσημοι και διάσημοι φίλοι της, τραγουδούσαν. Για να την κανουν χαρούμενη

Η μοναξιά…
δεν έχει το θλιμένο χρώμα στα μάτια
της συννεφένιας γκόμενας.
Δεν περιφέρεται νωχελικά κι αόριστα
κουνώντας τα γοφιά της στις αίθουσες συναυλιών
και στα παγωμένα μουσεία.
Δεν είναι κίτρινα κάδρα παλαιών «καλών» καιρών
και ναφθαλίνη στα μπαούλα της γιαγιάς
μενεξελιές κορδέλες και ψάθινα πλατύγυρα.
Δεν ανοίγει τα πόδια της με πνιχτά γελάκια
βοϊδίσο βλέμα κοφτούς αναστεναγμούς
κι ασορτί εσώρουχα.
Η μοναξιά.
Έχει το χρώμα των Πακιστανών η μοναξιά
και μετριέται πιάτο-πιάτο
μαζί με τα κομμάτια τους
στον πάτο του φωταγωγού.
Στέκεται υπομονετικά όρθια στην ουρά
Μπουρνάζι – Αγ. Βαρβάρα – Κοκκινιά
Τούμπα – Σταυρούπολη – Καλαμαριά
Κάτω από όλους τους καιρούς
με ιδρωμένο κεφάλι.
Εκσπερματώνει ουρλιάζοντας κατεβάζει μ’ αλυσίδες τα τζάμια
κάνει κατάληψη στα μέσα παραγωγής
βάζει μπουρλότο στην ιδιοχτησία
είναι επισκεπτήριο τις Κυριακές στις φυλακές
ίδιο βήμα στο προαύλιο ποινικοί κι επαναστάτες
πουλιέται κι αγοράζεται λεφτό λεφτό ανάσα ανάσα
στα σκλαβοπάζαρα της γης – εδώ κοντά είναι η Κοτζιά
ξυπνήστε πρωί.
Ξυπνήστε να τη δείτε.
Είναι πουτάνα στα παλιόσπιτα
το γερμανικό νούμερο στους φαντάρους
και τα τελευταία
ατελείωτα χιλιόμετρα ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟΣ-ΚΕΝΤΡΟΝ
στα γατζωμένα κρέατα από τη Βουλγαρία.
Κι όταν σφίγγει το αίμα της και δεν κρατάει άλλο
που ξεπουλάν τη φάρα της
χορεύει στα τραπέζια ξυπόλυτη ζεμπέκικο
κρατώντας στα μπλαβιασμένα χέρια της
ένα καλά ακονισμένο τσεκούρι.
Η μοναξιά
η μοναξιά μας λέω. Για τη δική μας λέω
είναι τσεκούρι στα χέρια μας
που πάνω από τα κεφάλια σας γυρίζει γυρίζει γυρίζει γυρίζει

Share on Google Plus

About ektos-ylhs.blogspot.com/

Με τα μάτια της Τέχνης,της Επιστήμης της Ειρωνίας, του Σαρκασμού αλλά και του Έρωτα και της Αγάπης ,βλέπουμε το σήμερα διαβάσουμε το χθες και ονειρευόμαστε το αύριο...