Πρόκειται για ένα μόλις τμήμα ενός από τα περισσότερο
μεγαλειώδη εγχειρήματα στην ιστορία των τεχνών... Η μετατροπή της οροφής της
Καππέλα Σιστίνα σε προθάλαμο για τον Παράδεισο. Η τέχνη του Μιχαήλ Άγγελου είχε
διάχυτη την επιρροή της αγαπημένης του γλυπτικής, κάτι που φαίνεται στη
πλαστικότητα των σωμάτων του, όμοια με τα οποία δεν είχε ποτέ ξανά δει ο
άνθρωπος ως τότε. Φαντάζουν κάτι περισσότερο από απλά «ζωντανά» - είναι
φιγούρες σαν εκείνες που θα είχαν οι θεοί, σε έναν κόσμο τέλειο, ανώτερο του
κόσμου που γνωρίζουμε.
Ασφαλώς η απεικόνιση της δημιουργίας του ανθρώπου, που
βλέπουμε, η στιγμή της εμφύσησης της ζωής μέσα του, τα δάχτυλα που σχεδόν
αγγίζουν με τον Δημιουργό, συνιστά μία από τις μεγαλοφυέστερες στιγμές στην
ιστορία της εικαστικής σύνθεσης – για χάρη της οποίας κερδίζουν αμύθητα ποσά
κάθε χρόνο οι πάπες, εκεί στη Ρώμη, στο Βατικανό.
Αν ο κόσμος ήταν δίκαιος οι καλλιτέχνες θα βρίσκονταν πάνω
απ’ τους παπάδες και η Ιστορία της Τέχνης θα διδασκόταν κάθε χρόνο, στη θέση
των θρησκευτικών στα σχολεία.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου