Στο ανοιχτό θέατρο πάρκου Κατερίνης πραγματοποιήθηκε εχθές
πρώτη ημέρα του καλοκαιριού η παράσταση του 5ου Δημοτικού σχολείου
Κατερίνης εν ονόματι «Βάτραχοι του
Αριστοφάνη» σε διασκευή και σκηνοθεσία
του κύριου Θανάση Μαργαρίτη και ενδυματολογία Ειρήνης Τζέκου. Το δημοτικό
θέατρο πάρκου γέμισε από παιδιά και μεγάλους που ήρθαν να δουν τη παράσταση. Η
εκδήλωση ξεκίνησε με το τμήμα του χορευτικού του σχολείου και ύστερα ακολούθησε
η έναρξη της παράστασης.
Τα παιδιά ήταν εκπληκτικά οργανωμένα και συντονισμένα,
δίνοντας τον καλύτερο τους εαυτό σε μια εκπληκτική και καλογραμμένη κωμωδία.
Οι Βάτραχοι είναι κωμωδία του Αριστοφάνη που διδάχτηκε πρώτη
φορά στα Λήναια το 405 π.Χ., κερδίζοντας τα "Πρωτεία" . Η υπόθεσή της
περιστρέφεται γύρω από έναν ποιητικό διαγωνισμό που οργανώνει στον κάτω κόσμο ο
Διόνυσος ανάμεσα στον Αισχύλο και τον Ευριπίδη. Το έργο κριτικάρει τους νέους τραγικούς
ποιητές αλλά και τον ίδιο τον Ευριπίδη, ενώ το πολιτικό του μήνυμα θεωρείται
ότι είναι η προτροπή για επιστροφή στην ολιγαρχία.
Ο θεός Διόνυσος
απογοητευμένος από την κατάσταση του θεάτρου στην Αθήνα, καθώς οι μεγάλοι
τραγικοί έχουν πεθάνει, είναι αποφασισμένος να αναλάβει δράση για να αρχίσουν
ξανά αξιόλογοι δραματικοί αγώνες στην Αθήνα.
Μαζί με τον δούλο του
Ξανθία ξεκινούν ένα περιπετειώδες ταξίδι προς τον Κάτω Κόσμο με σκοπό να φέρουν
πίσω τον καλύτερο τραγικό ποιητή. Όταν φτάνουν στον Άδη, επικρατεί αναταραχή. Ο
Ευριπίδης διεκδικεί από τον Αισχύλο την τιμητική θέση του καλύτερου τραγικού
ποιητή. Για να λυθεί η διαφορά, ο Πλούτωνας καλεί τον Διόνυσο, σε ρόλο
διαιτητή, καθώς και τους τρεις τραγικούς σε έναν δραματικό διαγωνισμό. Ο αγώνας
για την ανάδειξη του καλύτερου, αρχίζει…Τα κωμικά ευρήματα και τα φαρσικά
επεισόδια διαδέχονται το ένα το άλλο και μέσα από την πικρή σατιρική διάθεση
του Αριστοφάνη, έρχεται στο φως η πάντα σύγχρονη διάσταση του έργου.
Κι ενώ στους "Ορνιθες" ο κωμικός ποιητής αναζητά
την ιδανική πολιτεία στον ουρανό, στους "Βάτραχους" ο μη-τόπος είναι
ο Κάτω Κόσμος -ο Άδης, όπως τον ονόμαζαν οι αρχαίοι Έλληνες. Η ουτοπία βρίσκει
έδαφος και στήνει εδώ τη γιορτινή της ονειροφαντασία, σε ένα γλέντι όπου οι
νεκροί είναι πιο ζωντανοί από τους ζωντανούς κι ο Άδης πιο φωτεινός από τον
κόσμο της επιφάνειας.
Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε τον Ιανουάριο του 405 π.Χ., ένα
χρόνο πριν το τέλος του Πελοποννησιακού πολέμου, στα Λήναια και το Μάρτιο του
ίδιου χρόνου στα Διονύσια. Το έργο, που για άγνωστους λόγους δεν ανέβηκε με το
πραγματικό όνομα του συγγραφέα, κέρδισε το πρώτο βραβείο, ενώ οι
"Μούσες" του Φρύνιχου το δεύτερο.
Η κωμωδία, όπως και η τραγωδία, υπηρετούσε τον παιδευτικό
χαρακτήρα του θεάτρου. Για να προβάλλει τα προβλήματα, ώστε μέσα από τη
συνειδητοποίηση τους να βρεθεί λύση, ο Αριστοφάνης τα παρουσίαζε στην πιο
ακραία τους μορφή. Τα θέματα που κυρίως τον απασχόλησαν πηγάζουν από τα
προβλήματα της Αθήνας στη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου -τον οποίο
θεωρούσε καταστρεπτικό. Εστιάσθηκε ιδιαίτερα στην ειρήνη, τη δημοκρατία, τις
νέες φιλοσοφικές ιδέες και την οικονομική, κοινωνική και ηθική κρίση της
αθηναϊκής κοινωνίας της εποχής εκείνης.
Το έργο διασκευάστηκε από τον κύριο Θανάση Μαργαριτή
μεταφερόμενο στη σημερινή εποχή, με προσαρμοσμένο κείμενο για τα παιδιά.
Προσκαλώντας συχνά τα γέλια των θεατών. Οι πρωταγονιστές του έργου ήταν ο Θεός
Διόνυσος ντυμένος ως Ηρακλής, ο δούλος του και ο γάιδαρος του. Τρεις του
μπλέκονται σε μια περιπέτεια αντιμετωπίζοντας αρκετούς μπελάδες.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου