Τρεις άντρες συναντήθηκαν για γεύμα στη Νέα Υόρκη, τις πρώτες μέρες του Απριλίου του 1917. Ο ζωγράφος Τζόζεφ Στέλα, ο πλούσιος συλλέκτης έργων τέχνης Ουόλτερ Άρσενμπεργκ – αργότερα, γνωστός για τη μανία του ότι τα έργα του Σαίξπηρ τα είχε γράψει ο Μπέικον – και ο Μαρσέλ Ντισάν. Μετά από το γεύμα, σε ιδιαίτερα φιλική ατμόσφαιρα και με πολλή κουβέντα, κατευθύνθηκαν προς το κατάστημα JL Mott Ironworks – προμηθευτές υδραυλικών – στο νούμερο 118 της Πέμπτης Λεωφόρου. Φτάνοντας εκεί, ο Ντισάν διάλεξε έναν πορσελάνινο υποδοχέα ούρων σε αντρικό ουρητήριο, μοντέλο Bedfordshire. Επιστρέφοντας στο στούντιό του, τον περιέστρεψε 90 μοίρες ώστε να ακουμπά στη βάση που βιδώνεται στον τοίχο, έβαλε υπογραφή «R. MUTT 1917» και βάφτισε το καινούργιο έργο του «Κρήνη»
Επιστρέφοντας στο σήμερα. Και προφανώς με διάθεση να σατιρίσουν τις «αυθαιρεσίες» ορισμένων καλλιτεχνών, καθώς και τις ενδεχομένως στρεβλές εντυπώσεις «ειδικών» και μη για το τι είναι τέχνη, οι έφηβοι με τη φάρσα τους κατάφεραν, όχι μόνο να τραβήξουν την προσοχή των επισκεπτών του συγκεκριμένου μουσείου στις ΗΠΑ, αλλά και να πυροδοτήσουν αντιδράσεις σε σχέση με την θέση του καθενός μας απέναντι σε οποιοδήποτε φαινόμενο, πράγμα ή κατάσταση που θα μπορούσε (άκριτα) να ορισθεί ως τέχνη.
Ο ένας από τους φαρσέρ, ο δεκαεφτάχρονος T.J. Khayatan ανέβασε στο διαδίκτυο φωτογραφίες που ετοίμασε στο μουσείο με τον φίλο του. Και μπορεί τα γυαλιά, που τοποθετήθηκαν στο πάτωμα, να μην αποτελούν καμιά «επένδυση» στο χώρο τις τέχνης, οι κοινοποιήσεις ωστόσο, του συμβάντος στο διαδίκτυο, έφτασαν τις 40.000 και ακόμα πληθαίνουν
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου