ΑΣ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ ΠΑΡΕΑ! Το διήγημα της εβδομάδας: «Το μάτι με τα μυστικά» (Μέρος 2ο)

Το μάτι με τα μυστικά


(συνέχεια...)
«Ποιος στην ευχή είσαι εσύ;» Φώναξε με τη βροντερή αλλά παρόλα αυτά θηλυκή φωνή της.
Ο νεαρός άντρας χαμογελώντας έστρεψε το βλέμμα του αργά και το κάρφωσε απευθείας στα μάτια της. Την ίδια στιγμή σα φουρτουνιασμένη θάλασσα συναισθήματα και αναμνήσεις πλημμύρισαν τα σωθικά της Τζούλιας. Έπιασε το κεφάλι της με πείσμα και γονάτισε προσπαθώντας να απωθήσει τα κύματα που την έπνιγαν. Για μια στιγμή σάστισε. Αυτά τα συναισθήματα! Αυτές οι αναμνήσεις της ήταν τόσο οικείες. Εννοείται πως τα γνώρισε ήταν δικά της. Περνούσαν επανειλημμένα μπροστά από τα μάτια της όλα όσα είχε ποτέ αισθανθεί. Οι χαρές της παιδικής της ηλικίας, η απόγνωση όταν έχασε τον πατέρα της, η απογοήτευση, ο φόβος, το μίσος!
Τα αγκομαχητά του νεαρού άντρα της απέσπασαν τη προσοχή και σιγά σιγά, οι εικόνες άρχισαν να ξεθωριάζουν. Πλησίασε μπουσουλώντας προς το μέρος του.
«Είσαι καλά;» Ρώτησε.
«Με καίει ο αυχένας μου τρομερά!» Της απάντησε ακουμπώντας το χέρι της.
Ρίγοι τη πλημμύρισαν στην αίσθηση του αγγίγματος του. Προσπάθησε να συγκεντρωθεί. Έκανε πέρα τα ξανθά μαλλιά του για να αποκαλύψει το σημείο του λαιμού του που τον έκαιγε. Απομακρύνθηκε φοβισμένη.
«Τι;! Τι έχω;» Ρώτησε τρομαγμένος.
Η Τζούλια είχε αντικρίσει στον αυχένα του νεαρού ένα σημάδι που έμοιαζε πολύ με το δικό της, όμως το σημάδι αυτό θύμιζε πολύ το σχήμα ενός ματιού και η πληγή φαινόταν φρέσκια.
«Ποιος είσαι και τι θέλεις από εμένα;» Ρώτησε οργισμένη.
«Άουτς! Είμαι ο γιος της Λίζας.! Η μητέρα μου θα λείπει μερικούς μήνες στην Αθήνα και μου ζήτησε να σε φροντίσω μέχρι να γυρίσει.» Της απάντησε προσπαθώντας να κατευνάσει το κάψιμο.
«Γιατί δε σε έχω δει ποτέ; Ξέρω τη Λίζα δώδεκα χρόνια και ποτέ δε μου έχει μιλήσει για εσένα.» Συνέχισε τις ερωτήσεις η Τζούλια.
«Ζούσα με τον πατέρα μου από τότε που χώρισαν, έχω να δω τη Λίζα από πέντε χρονών. Ήμουν πολύ θυμωμένος! Μια ζωή ένιωθα πως μας εγκατέλειψε, απλά και μόνο για να ζήσει στη πατρίδα της.»
«Και γιατί γύρισες μετά από τόσα χρονιά;»
«Ο πατέρας μου πέθανε και η μητέρα μου είναι ο μόνος άνθρωπος που μου έχει απομείνει πια. Οπότε αποφάσισα να ρίξω λίγο νερό στο κρασί και να δώσω στη σχέση μας μια δεύτερη ευκαιρία. Ατύχησα λίγο όμως! Όταν ήμουν ήδη έξω από το σπίτι, της τηλεφώνησα και μου είπε ότι θα λείπει στην Αθήνα για μερικούς μήνες, για έναν πολύ σοβαρό λόγο. Φυσικά, δε μου είπε τον λόγο, αλλά με παρακάλεσε να σε προσέχω και να σου μαγειρεύω κάθε μέρα. Α, και να βάζω πολύ κύμινο στο φαγητό. Πρέπει να σε αγαπάει πολύ! Μου είπε ότι το λατρεύεις. Τέλος πάντων, το θέμα είναι ότι μου φάνηκε ένα καλό βήμα για να αρχίσω να ξαναχτίζω τη σχέση μας.» Εξηγήθηκε ο νεαρός και πλησίασε το φθαρμένο γκρι καναπέ για να καθίσει.
Η Τζούλια προσπαθούσε να επεξεργαστεί τα γεγονότα. Είχαν όλα γίνει τόσο γρήγορα . . .
«Μπορείς να μου πεις πώς το έκανες αυτό πριν;»

«Τι εννοείς;»

(συνεχίζεται)

ΣΙΣΣΥ ΜΑΚΡΙΔΟΥ
Share on Google Plus

About KTIMA MORAITI

Με τα μάτια της Τέχνης,της Επιστήμης της Ειρωνίας, του Σαρκασμού αλλά και του Έρωτα και της Αγάπης ,βλέπουμε το σήμερα διαβάσουμε το χθες και ονειρευόμαστε το αύριο...
    Blogger Comment

1 σχόλια:

ΨΗΣΤΑΡΙΑ ΛΕΩΝΙΔΑΣ

ΨΗΣΤΑΡΙΑ ΛΕΩΝΙΔΑΣ
ΣΚΡΑ 9 / ΚΑΤΕΡΙΝΗ/ Τ.Κ. 60100 / ΤΗΛ: 2351029728, 2351025120

ΔΗΜΟΦΙΛΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ