Επαναλαμβανόμενα μοτίβα πόνου, πολέμου, θανάτου και ποσοτικοποιημένης αναλγησίας

Βλέποντας και σήμερα τις εικόνες των προσφύγων και αυτό τον τρόπο που αντιμετωπίζονται απο αυτήν την Ευρώπη του Μεσαίωνα αλλά και τις χώρες που ξέρουν καλά απο προσφυγιά όπως η Αλβανία και η Σερβία μου ρχονται πάλι στο μυαλό εκείνες οι ιστορίες της μαμας μου και της γιαγιάς μου που ρθε με την δικιά της μητέρα "μέσα σε ένα καραβάκι που αν έβαζες το χέρι σου ακουμπούσες το νερό" τότε απο τα μαρτυρικα παραλία της Μ.Ασιας....Επαναλαμβανόμενα μοτίβα πόνου, πολέμου, θανάτου και ποσοτικοποιημένης αναλγησίας, -500 θα περάσουν-οχι 200- όχι κανείς... Και που θα καταλήξουν αυτοί οι άνθρωποι πως θα ζήσουν, πως τόσα παιδιά θα βρουν το δρόμο για το μέλλον τους; Ο πολιτισμός μας καίγεται με κάθε μέρα ταλαιπωρίας της προσφυγιάς... Πρόοδος, τεχνολογία και τρίχες... Προσφυγόπουλα περπατούν ξυπόλητα να φτάσουν εκεί που δεν τους μεταφέρει ουδείς πολιτισμενος και σε αυτή την εικόνα ουρλιάζει το 0 του πολιτισμού μας...
Αθηνά Λαοπόδη

Share on Google Plus

About ektos-ylhs.blogspot.com/

Με τα μάτια της Τέχνης,της Επιστήμης της Ειρωνίας, του Σαρκασμού αλλά και του Έρωτα και της Αγάπης ,βλέπουμε το σήμερα διαβάσουμε το χθες και ονειρευόμαστε το αύριο...